Mosquitoes can burn too

Onderwerp: Mosquitoes can burn too wo aug 05, 2015 10:01 am

Ebony liet zich zuchtend zakken op en houten bankje, welke in het gras stond langs een smal, rustig pad. Het was al vrij laat, misschien half elf, maar de zwartharige kon niet slapen. Ze wilde niet eens slapen, ze wilde genieten van de prachtige avond. Het was niet heel koud voor een avond. Sterren schitterden in de bijna zwarte hemel en ook de maan was duidelijk zichtbaar, al verborgen enkele bomen gedeeltes van de gele, schijnende bol. Ebony keek een seconde op haar telefoon, welke haar door het plotselinge licht verblindde. Het was bijna elf uur, volgens de telefoon. Ze zou hier nog wel even blijven. Het maakte haar rustig, om gewoon simpel te zitten op een bankje, kijkend naar de bewegende bladeren. Het enige wat haar wat irriteerde, waren de muggen die elke keer tegen haar hoofd vlogen. En zo nu ook weer. Een mug vloog tegen haar hoofd en zoemde ook nog eens hard. Uit irritatie sloeg de zwartharige wat random naast haar hoofd, tot ze de mug in het oog kreeg. Ze wilde het beest kapot slaan, maar een klein vlammetje wat ineens verscheen op de mug weerhield haar. Het beestje stortte neer en stoom kwam van de mug af. Een vragende blik kwam in de ogen van Ebony. "Wat.." mompelde ze met een frons. Hoe was dat nou mogelijk. Hoe was dat ding in de fik gevlogen, zonder dat ze een aansteker in haar buurt had. Was dit een nieuw soort mug of zo? Een beetje van haar stuk gebracht keek Ebony naar de mug, welke gestopt was met branden en nu een beetje stomend op de grond lag. Huh.

- Voor Hailey of Undertaker C:

Outfit - ketting niet

Onderwerp: Re: Mosquitoes can burn too wo aug 05, 2015 10:19 am

_{De jongen had zijn capuchon ver over zijn hoofd getrokken. Hij keek naar de grond terwijl een voor een zijn voeten naar voren bewoog. Eindelijk had hij rust aan zijn hoofd, niet gevolgd door zijn stalkers voelde hij zich eens 'normaal' in hoe verre de jongen zich normaal kon voelen. Zijn lange witte hare kwamen onder zijn capuchon vandaan en vielen over zijn schouder over zijn zwarte lange jas. De jongen kon niet slapen, dromen plaagde hem en verwarde. Hij wou zo graag eens weten wie hij was. Zijn ogen schoten om hoog toen hij iets licht zag geven. Zijn rode ogen zochten de plaats af waar hij zich bevond en vernauwde toen hij het meisje op de bank zag zitten.
"Prachtig" Giechelde hij tussen zijn lippen door. Een brede grijns verscheen op zijn gezicht toen hij zich dichter naar het meisje begaf. "Een goede avond." Hij maakte een diepe buiging naar het meisje en zetten zichzelf neer op de bank zonder te vragen of de plaats vrij was. "Erg explosief niet waar?" Vroeg hij toen hij keek naar de rokende mug die op de grond lag. Arm ding wist waarschijnlijk niet wat hem overkwam. Net zoals het meisje, zij begreep net zo weinig van wat ze zo juist gedaan had. De jongen kon haar alles vertellen maar liet haar graag in de duisternis. De vernauwende duisternis waar haar keel langzaam dicht geknepen werd. De jongen kon al voor zich zien hoe hij zijn vingers om haar keel legde. Hij knipperde met zijn ogen om terug te komen in de realiteit. Hij trok de capuchon van zijn hoofd en keek het meisje aan.
"Ze noemen mij The Undertaker, wat was jouw naam ook al weer?" Vroeg hij met grijns.}

Onderwerp: Re: Mosquitoes can burn too zo aug 09, 2015 7:02 am

I'll destroy your biggest dream, show how worthless you are

Nog steeds staarde Ebony doodstil en verbaast naar het stomende muggetje, welke haar keer op keer geïrriteerd had en dat nu dus nooit meer zou kunnen doen. En toen klonken er voetstappen. Toen pas merkte het meisje dat het eigenlijk zo een stille nacht was. Ze fronste kort, hopend dat de persoon niets gezien had. En ze hoopte vooral dat hij gewoon door liep en niets wilde zeggen. Als hij had gezien dat het muggetje ineens in brand stond, was vast heel raar geweest. Ze bleef hopen dat hij gewoon door liep, maar natuurlijk stond God niet aan haar zijde - wat trouwens vrij logisch was. Ze keek echter op toen er een begroeting te horen was. En in een korte tijd zat het persoon naast haar op het bankje. Bijna verliet een geïrriteerde zucht haar mond, maar eigenlijk kon ze niets zeggen. Het was niet haar bankje, hij had alle recht om er te gaan zitten. Maar dat betekende niet gelijk dat ze blij was dat haar rustgevende avond nu waarschijnlijk niet meer zo rustgevend was. Toch besloot ze proberen aardig te zijn. "Oh, heey," begroette ze hem, met een vrij vriendelijke ondertoon in haar stem. De geelgekleurde ogen van het meisje onderzochten hem kort en bleven kort hangen bij de bijzondere oogkleur van de onbekende hangen. Ze zou er als mens waarschijnlijk de rillingen van krijgen, maar nu voelde ze geen tot weinig angst. Het had haar alleen een beetje verbaast. Rode ogen. Konden normale mensen dat eigenlijk wel hebben? Of waren het kleurlenzen? Ebony besloot het maar te laten zoals het was, aangezien gokken toch geen nut had en luisterde nu weer rustig naar de volgende woorden van de onbekende. "Erg explosief niet waar?" klonk er, doelend op de rokende mug. Oh. Ja. Nu keek de bruinharige op haar beurt naar de mug en haalde wat onverschillig haar schouders op. "Ja, dat verbaasde me ook wel een beetje. Ik wist niet dat er zulke muggen bestonden," sprak ze luchtig, al kwam het waarschijnlijk flink dom over. Vlammende muggen bestonden niet en dat wist iedereen wel. Maar als zij het gedaan had, was dat vast nog vreemder. "Milieu is tegenwoordig verpest, met al die gifstoffen van de mens, weet je wel? Dieren gaan er gewoon van exploderen," voegde ze er nog aan toe, hoewel dat vrij onnodig was. God, wat moest ze dom klinken. Ze begon er automatisch van te zuchten en legde haar handpalm tegen haar wang en wreef heen en weer. Haar hand was bijzonder warm. Normaal was ze ijskoud, maar haar hand was bijna vlammend warm. Opnieuw fronste ze. Wat. Snel legde ze haar hand op het bankje en keek de onbekende weer aan, met een waterige glimlach. Hij stelde zichzelf voor als The Undertaker. "The Undertaker," herhaalde ze hem nadenkend, waarna ze knikte en slikte. "Mijn naam is Ebony, Ebony Pearce," respondeerde ze toen op zijn vraag.
Ze bedekte met haar hand haar mond toen ze moest gapen en sloot daarbij haar ogen. Toen ze klaar was keek ze naar de donkerblauwe hemel. "Kon jij ook niet slapen?" vroeg ze hem na een kort moment van stilte. Op een of andere manier, kon ze totaal niet genieten van deze stilte. Ze zat laat in de avond op een bankje met een persoon die zichzelf The Undertaker noemde en haar de rillingen gaf. Nee, ze wilde liever haar mond in beweging houden dan hier in stilte zitten.

'k hoop dat je er wat mee kan ~
Outfit - ketting niet

Give you the baddest nightmares

Onderwerp: Re: Mosquitoes can burn too wo aug 12, 2015 5:15 am

_{De jongen zetten zich zelf naast het meisje op het bankje. Hij legde zijn armen over de rug leuning van het bankje en keek op zij naar het meisje. Hij wuifde haar verhaal weg met een klein hand gebaar. Hij wist wel beter, hij was hier voor getraind om ze meteen te herkennen en te grijpen. Tussen zijn handen te verpletteren en de juiste onderdelen uit te halen om het meest perfecte monster te maken. De jongen legde zijn hoofd in zijn nek en keek naar de sterren die hoog in de lucht waren. "De mensen ook van tegenwoordig met hun milieu vervuiling." Zei de Jongen langzaam. "Je zou haast denken dat er meer achter schuilt. Niet waar?" Bij zijn laatste woorden keek hij naar het meisje. Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen hij haar gezicht zag. Snel keek hij weer van der weg naar de sterren die nog steeds hoog boven waren in de lucht. "Ebony Pearce." Herhaalde de jongen en probeerde haar naam echt te proeven in zijn mond. Zijn mondhoeken schoten omhoog en hij maakte de afspraak met zichzelf om die naam nooit meer te vergeten.
Een lange zucht kwam tussen zijn lippen vandaan waarna hij langzaam knikte. "Het is bijna volle maan. Meeste mensen kunnen daar niet van slapen. Ze voelen het." Zei hij. "Diep van binnen zijn de mensen nog steeds bang voor de volle maan waardoor hun zintuigen verscherpen en de slaap moeilijker kunnen vatten." Verklaarde hij. Zijn ogen keken weer naar het meisje dat naast hem op het bankje zat. "Herken je dat gevoel?" Vroeg hij zachtjes.}

Onderwerp: Re: Mosquitoes can burn too wo aug 12, 2015 10:10 am

I'll destroy your biggest dream, show how worthless you are

Ze had inwendig gezucht na haar onlogische en eigenlijk ongeloofwaardige leugen om eigen best wil. Exploderende muggen door het verpestte milieu. Ja, natuurlijk. Maar hij besloot maar mee te praten, al betwijfelde of hij het wel geloofde. Naja, ze zou het niet erger maken dan dat het al was. Daarom knikte ze ook bij zijn volgende woorden en zuchtte ze hoofdschuddend. "Je zou haast denken dat er meer achter schuilt. Niet waar?" klonk zijn stem. Kort keek ze opzij, al bewoog haar hoofd zo snel als mogelijk weer naar voren toen ze zag dat hij ook keek. "Alle mensen praten veel, maar er gebeurd weinig," mompelde ze zacht. Haar gele ogen bleven hangen bij het groene gras en de inmiddels niet meer stomende mug. Ze fronste kort en keek opzij. "Geloof je echt dat het milieu schuld is van de vlammende mug?" vroeg ze hem met een kleine grimas. Ja, en waarom had ze had nou weer gevraagd? Ze kon soms echt dom zijn. Zuchtend keek ze naar voren. "Het was vast en zeker een bestraalde mug of zo.." Damn ook dat klonk weer echt heel dom. Wat was er mis met haar? Waarschijnlijk het onbegrip, dat ze dit zojuist gedaan had. Want hoe kon het anders? Zij moest het wel gedaan hebben. Toen de persoon die zichzelf 'The Undertaker' noemde, haar naam nog eens herhaalde, knikte ze met een waterige glimlach. "Yep, zo heet ik.."
Toen gaf de jongen een uitleg, waardoor mensen niet goed konden slapen. Angst voor de middernacht, extra goede zintuigen. Ebony nam de woorden goed in zich op, aangezien het duidelijk klonk. Zo veel verhalen over weerwolven met volle maan en nog meer onbekende wezens, maar niemand had de zekerheid dat de wezens bestonden. Nee, er was geen zekerheid tot je het gezien had, en dat was het probleem met die wezens. Ze lieten zichzelf nooit zo snel zien. En als er een zich liet zien, werd het diep in de doofpot gestopt. "Herken je dat gevoel?" vroeg de jongen toen. Kort dacht ze na, of ze het gevoel kende. Ze maakte haar ogen kort tot spleetjes, waarna ze hem weer aankeek. "Ik heb eerlijk gezegd geen idee. Voor mijn gevoel niet, de volle maan trekt mij juist wel. Angst voel ik in elk geval niet. Wat ik wel voel, weet ik niet precies.." respondeerde ze op zijn vraag. Wat ze wel voelde, wist ze nooit goed. Emoties waren vrij lastig. Lastig om te begrijpen en lastig mee om te gaan. "En jij? Voel jij een zekere angst bij de volle maan of ben je om een andere reden wakker?" vroeg ze, gewoon voor de zekerheid. Hij had dit verhaal haar wel verteld, maar ze wist er niet uit te halen of hij niet kon slapen door de volle maan of gewoon om een andere reden.

Give you the baddest nightmares

Onderwerp: Re: Mosquitoes can burn too za aug 22, 2015 1:55 am

_{"Geloof je echt dat het milieu schuld is van de vlammende mug?" Bij die vraag keek de jongen naar het meisje. Zijn mondhoeken schoten omhoog en hij schudden langzaam zijn hoofd. "Nee." Was zijn simpele antwoord op haar vraag. Nee de jongen geloofde het niet omdat hij een andere verklaring had die veel logischer was voor de mensen zoals hij. Maar zij wist die verklaring nog niet en was er waarschijnlijk ook nog niet aan toe om het te weten. "Jij wel dan?" Vroeg hij lichtelijk nieuwsgierig. De jonge grijnsde kort toen het meisje toch maar door ging over een bestraalde mug. Hij knikte alleen maar langzaam maar veel van de informatie sloeg hij niet op. Het was niet relevant en totaal niet interessant. Haar naam daar in tegen wel. Hij herhaalde die een voor zichzelf en lachte zachtjes toen Ebony het nog eens bevestigde. Voor en achternaam het moest vast de geluksdag zijn van de jongen. Niemand anders zou zo snel een achternaam geven. Of het moest een verzonnen naam zijn. De jongen keek naar het meisje en schudden in gedachten zijn hoofd. Nee ze was geen persoon die neppe namen verzon, zeker niet tegen vreemde.

De jongen luisterde aandachtig naar haar antwoord over de volle maan. Ze wist echt niet wat er buiten allemaal rond zwierf tijdens volle maan. Toen hij de vraag terug kreeg haalde hij lichtjes zijn schouders op.
"Ik heb geleerd het niet te vrezen maar ik zal het nooit met liefde ontvangen. Er is veel meer daar buiten dan wij daadwerkelijk denken. Maar we denken er liever niet aan omdat de gedachten ons angstig maken. Of we worden voor gek verklaard." De jongen was bang voor de volle maan. De jongen leefde in constante angst. Was het niet voor zijn makers dan was het voor het gene dat hij moest creëren. De stilte zou daardoor voor altijd verstoort worden. Mensen zouden uit elkaar getrokken worden en wezens zouden moeten vechten totdat ze niet meer konden.
"Ik ben doodsbang voor de volle maan." Zei de jongen zachtjes.}

Onderwerp: Re: Mosquitoes can burn too za aug 29, 2015 5:36 am

I'll destroy your biggest dream, show how worthless you are

De jongen geloofde niet dat milieu schuld was van de vlammende, ontploffende mug. Damn. Dat was wel lichtelijk te verwachten. Ze bewoog haar hoofd iets naar rechts en zuchtte. "Jij wel dan?" vroeg hij toen. Ze stopte kort met ademen toen hij dat vroeg en keek hem met een flauwe glimlach aan. "Ik weet er anders geen reden voor, ook al klinkt het niet erg logisch dat een mug explodeert door het milieu," zei ze zachtjes. Ja. Dit was echt dom van haar. Waarom had ze hem nou gevraagd of hij het geloofde? Ze was echt dom. Misschien moest ze er gewoon over ophouden. Gewoon niets meer zeggen. Ze was blijkbaar nog steeds erg slecht in momenten als deze. Niet goed wetend wat te zeggen, alles verpesten door een domme opmerking of in het algemeen gewoon dom doen. Jep, ze hoopte echt dat hij er verder niet op in ging.
Toen hij verder sprak over de maan en zijn wezens, rees haar wenkbrauw geïnteresseerd op. Meer dan de mens dacht? Iets zoals 'bovennatuurlijke wezens' of zo? Nou, erg raar klonk dat niet. Zij was weer terug van de dood, in een lichaam wat niet eens haar lichaam was, al leek hij wel een beetje op haar vroeger. Ze kon muggen in brand zetten en voelde en hoorde dingen die de normale mens niet kon zien, voelen of horen. Alles klonk wel vrij logisch nu, maar als ze hem tegen gekomen was, zou ze hem waarschijnlijk voor gek uitmaken. Toch wilde ze er meer over weten. "En wat is er dan, waar wij niets over weten of over nadenken? Aangezien jij het blijkbaar wél weet, ben je ooit iets anders tegen gekomen? Of is dat enkel een gedachtegang van je?" klonk haar stem geïnteresseerd, hem met haar geelgekleurde ogen aankijkend. Ze kantelde haar hoofd wat naar rechts. Toen zei hij dat de volle maan hem bang maakte. Ze keek weg. Ja, zij had ook dingen die haar bang maakten. Tenminste, vroeger. Of dat nu nog steeds zo was, wist ze niet. Ze wilde het liever ook niet uittesten. Ze wist echter wel één angst van haar. Daar was ze pas geleden zelfs nog achter gekomen. Ze kreeg een hele paniekaanval toen ze het meemaakte. Mannen met geweren. Het was een doodnormale politie man, welke een revolver in zijn hand had. Ze zag hoe hij het wapen op de overvaller richtte, wat zorgde voor het opnieuw meemaken van het laatste moment van haar leven. Dat ging hetzelfde, al was het toen geen agent. Nee, het was haar beste vriend geweest, die haar het leven ontnomen had. Ze schoot weer in de werkelijkheid toen ze hem weer onbewust aankeek. "Angst is gezond, het houdt je wakker, het laat je op letten." Ze zuchtte kort en keek naar de oneindige sterrenhemel. Ze snapte de angst wel, maar kende het niet. Ze wist niet hoe ze zich erbij moest voelen. Voor haar was het niet meer dan een volle maan. Het voelde hetzelfde als een kwart maan of een halve maan. Toen ze weer terug dacht aan haar angst, sloot ze kort haar ogen. "Nou ja, angst is goed tot het moment dat je werkelijke paniekaanvallen krijgt. Dan is het niet meer zo nuttig, dan kan je het opletten wel vergeten," reageerde ze daarna. Ze opende haar ogen weer. Ja, ze sprak uit ervaring. Angstig worden en dan bevriezen of niet meer helder kunnen denken had haar niet geholpen.

- Sorry laat.

Give you the baddest nightmares

PROFIEL RPG SHEET