<sub>"Natuurlijk." Fluisterde Hailey zachtjes terwijl ze naar de jongen keek tegen over haar. Zijn lichaam was gespierd en zijn lange zwarte haren (die zo onwijs pretty waren) vielen over zijn schouder. Als Hailey kon smelten dan was ze dat nu aan het doen. Ze zat op haar knieën op het bed en keek naar de rug van de jongen. Ze hield haar handen voor uit om de jongen aan te kunnen raken en tegelijkertijd te bewonderen hoe hij er uit zag. De jongen mompelde iets en gooiden zijn shirt over zijn schouder die over Hailey haar hoofd heen viel. Er kwam een gelukzalig geluidje uit Hailey terwijl ze het shirt vast greep en er aan rook. Ze werd lichtjes in haar hoofd en was blij even alleen te zijn in de kamer zodat de jongen niet kon zien hoe kinderachtig verliefd ze reageerde op zijn shirt.
Hailey keek op van het shirt toen de jongen weer de kamer binnen stapte. Haar mond viel open bij het zien van zijn gespierde lichaam en een zachte lach kwam uit haar mond toen de jongen haar van het bed trok en in zijn armen vast hield. Hij fluisterde iets wat Hailey amper kon verstaan (misschien kwam dat ook wel omdat ze in zijn ogen verdronken was). Ze knikte en ze voelde vlinders in haar buik. Ze zag hoe hij voor over boog naar haar en zijn lippen tuiten. Hailey deed hetzelfde en voordat ze ook maar zijn lippen kon proeven werd ze met een harde klap wakker.

Hailey deed langzaam een van der ogen open en keek naar de deur die zo juist uit het slot kwam. Ze bekeek de man die binnenkwam wandelen. "Waarom zo vroeg. tho?" Vroeg ze mompelend met haar Engelse accent. Toen de man dichtbij genoeg was trok ze hem aan zijn shirt het bed in. Gelukkig kende ze Will lang genoeg om dit niet meer raar te vinden. Ze kroop dicht tegen hem aan en sloot haar ogen weer.
"Nooit pretty dreams verstoren van een meisje." Mompelde ze nog slaperig tegen de jongen.</sub>

<sub>Slapen was niet iets wat voor iedere persoon op de wereld even makkelijk was. William kon eerlijk zeggen dat hij niet meer wist wanneer dat hij voor het laatst goede nachtrust had. Voor de zoveelste keer die week was had hij zich midden in de nacht aangekleed om gewoon door de stad rond te gaan wandelen tot het weer ochtend was. Geen goede gewoonten, zeker niet want William had het gevoel dat hij ieder moment neer kon vallen en slapen. Je zou denken dat het zonlicht zou helpen met wakker blijven maar het licht branden enkel aan zijn ogen.
Tijdens zijn weg terug naar het Motel waar hij verbleef samen met Hailey stopte hij even bij een koffietent die net zijn deuren had geopend. Hij kocht daar een zwarte koffie zonder iets toe te voegen voor zichzelf en dan nog vier donuts met verschillende soorten glazuur.  

Eenmaal terug aangekomen bij het Motel haalde hij een sleutel uit zijn broekzak terwijl hij zijn boodschappen onhandig onder zijn arm vast hield om de deur niet bepaald zacht te openen. Blame the donuts. William verwachten wel een reactie van het meisje dat in het bed lag. Haar woorden kwamen dan ook niet als een volledige verrasing. ‘Twaalf uur is anders een mooi uur om op te staan,’ zei William, al was het een leugen. Het was een pak vroeger dan twaalf uur, maar het kon geen kwaad om het meisje te laten denken dat het al later was. De koffie die hij eerder was gaan halen zetten hij neer op de instabiele tafel van hun motel samen met de zak donuts. Demonen moesten niet eten, maar wel ja, als ze toevallig toch zin had in een donut lagen ze er en anders waren ze voor hem. Zijn jas deed hij ook uit om vervolgens aan de kapstok te hangen die naast de deur stond.
‘Misschien moet je maar eens op staan,’ sprak hij terwijl hij keek naar de gedaante die in het bed lag. Het was best wel duidelijk dat ze nog niet meteen wilde op staan dus ging hij zelf naar het bed toe. In plaats van Hailey uit het bed te krijgen werd hij ermee in getrokken. Erg aangenaam vond hij het niet dat ze zo tegen hem aan lag, maar het was niet de eerste keer, en van Hailey kon hij het verdragen. William legde zelfs één hand op haar schouder terwijl hij voor zich uit keek naar de vuile muur van het hotel. ‘Wil ik weten waar de droom over ging?’ vroeg hij het meisje.</sub>

<sub>Grof ontwaakt uit haar prachtige droom en dat maakte Hailey niet een blij persoon. Nu kon ze het makkelijker vergeten omdat Will de persoon was die haar stoorde. Toch was ze nog echt niet van plan op te staan. "Dan maar 12 uur." Mompelde ze nog slaperig achter de woorden aan van Will. Ze wist donders goed dat het nog niet zo laat was. Dan zou ze namelijk door de zon uit haar bed gebrand worden en zo laat was het nog niet. Toch moest ze glimlachen om zijn slechte poging haar eerder uit bed te krijgen zonder haar er letterlijk uit toe hoeven slepen. Ze keek even naar wat hij in zijn handen had. Hailey hoefde dan geen eten maar ze kon lekker eten zeker waarderen. Al helemaal als er donuts in die doos zaten die hij bij zich had.
"Maar ik wil nog niet op staan." Geeuwde ze en trok de deken dichter om haar heen zodat de warmte niet kon ontsnappen. Hailey had Will het bed in getrokken en was dicht tegen hem aan gaan liggen. In een ding was Hailey zeer goed: Warmte zoeken. Het maakte niet uit waar ze was of met wie ze was. Maar als die persoon warm was, dan was hij niet veilig. Hailey hield van warmte en als je een warm persoon was, dan was je de juiste persoon om zo dicht mogelijk tegen aan te liggen.

"Hmm." Mompelde Hailey terwijl ze haar hoofd op zijn borst legde. "Waarschijnlijk niet." Maakte Hailey haar zin af. Een grote grijns verscheen op haar gezicht terwijl ze terug dacht aan de jongen in haar dromen. Ze herkende de jongen van tv en toen ze hem zag was in een klap verliefd en kon Hailey haar mond maar niet houden over de jongen. "Je verstoorde mijn droom ook echt op het perfecte moment." Zei ze zachtjes en lichtjes geïrriteerd. "Hij was so pretty." Zei ze met een zachte lach.
"Zijn dat trouwens donuts?" Vroeg Hailey nieuwsgierig en ze tilde haar hoofd op om naar Will te kunnen kijken.</sub>

<sub>Wanneer dat William mee in bed getrokken was had hij het gewoon laten begaan. Zijn hoofd kantelde hij naar achter zodat die tegen de muur waar het bed tegen stond aan leunde en zijn ogen sloot hij. Als hij eerlijk was kon hij zo ook meteen in slaap vallen. Zijn oogleden voelden in ieder geval zwaar aan, maar dat had je nu eenmaal als je een hele nacht niet sliep. ‘Dat merk is,’ zei hij op haar reactie dat ze nog niet wilde op staan. Zijn eigen ogen opende hij maar weer voordat hij nog degene was die dat in slaap viel. Dat zou pas falend zijn, iemand uit bed proberen te krijgen maar ondertussen zelf in slaap vallen. Precies om dat tegen te gaan had hij dus de straffe koffie gekocht.

Zoals verwacht had hij niet willen weten waar de droom over ging, maar toch zei Hailey vervolgens half en half waar dat het over ging. Met een frons op zijn gezicht keek hij naar het meisje om vervolgens hoofdschuddend zijn blik weer af te wende. ‘Je hebt gelijk, ik wil het niet weten.’
Een glimlach verscheen op zijn gezicht wanneer dat ze begon over de donuts. Misschien dat hij haar dan toch het bed uit kreeg. ‘Dat zijn inderdaad donuts,’ zei Wiliam terwijl dat hij zichzelf los maakten uit de greep van Hailey zodat hij recht kon staan. Hij liep weer naar de tafel waar alles op stond, pakten de koffie die hij voor zichzelf gekocht had vast en leunde vervolgens tegen de tafel aan. Op een stoel gaan zitten was te simpel. ‘Maar de vier donuts zijn enkel voor de mensen die uit bed zijn.’ William nam eerst enkele slokken van zijn koffie om vervolgens het doosje donuts vast te pakken en te openen. Twijfelend hield hij zijn hand boven de doos terwijl hij aan het kiezen was welke donut het zou worden. Uiteindelijk was het de donut met chocolade vulling en glazuur dat hij nam. ‘Ik zal je wel laten weten hoe ze gesmaakt hebben,’ zei hij terwijl hij de eerste hap nam van de donut.</sub>

<sub>Een grijns verscheen op het gezicht van Hailey toen Will inderdaad haar droom niet wilde horen. "Hmm jammer, ik had zo juist alle details voor je bewaard." Grijnsde ze en prikte hem plagend in zijn zij. Ze zou het de arme man besparen wat ze allemaal droomde, niet alles was altijd zo liefdevol als de droom die zo juist gehad heeft.
Hailey was dan ook een stuk meer geïnteresseerd geraakt in de doos die (hoogstwaarschijnlijk en na de bevestiging van Will) donuts bevatten. Ze volgde Will met haar ogen die van het bed was op gestaan en richting de tafel was gelopen. "Hmm donuts." Liet Hailey uit haar mond komen en alsof ze leek bijna net zo te spinnen als een blije kat. Ze draaide haar lichaam naar hem toe en keek hoe hij de doos open maakte en twijfelend toe keek welke hij zou kiezen. Hailey wist het wel, Will kenende had hij geglazuurde donuts mee genomen. Eentje met Chocola, eentje met Vanille omdat Hailey dat het lekkerst vond, eentje met aardbei en de laatste was vaak een verrassing maar kwam ergens wel terecht op een van de eerste drie smaken.
"Not fair." Mompelde Hailey terwijl ze een pruillip trok en naar Will keek die nog steeds zijn donut aan het uitzoeken was. Hailey maakte een zacht grommend geluid en wist zichzelf omhoog te hijsen. Ze ging recht zitten en stapte met haar benen uit het bed.
"Ik ben er bijna." Zei ze glimlachend en ze duwde zich op uit het bed vandaan. Ze ging op haar tenen staan en rekte zich helemaal uit, haar botten kraakte en Hailey maakte een tevreden geluid. Snel trok ze haar over-sized shirt naar beneden zodat ze niet meer in haar ondergoed stond.

"Kom hier met die donuts voor dat je ze allemaal op gegeten hebt." Zei ze en boog over de donut doos heen. Wat een keuze, wat een keuze, wat een keuze. Eigenlijk wist Hailey allang welke donut ze ging kiezen maar wilde ze eerst spanning opbouwen.
"Deze!" Zei ze met een lach en haalde de vanille donut uit de doos. Met een grote hap nam ze een hap van de donut en met een tevreden gezicht leunde ze naast Will tegen de tafel aan. "Hmm deze smaken zo lekker." Zei ze met volle mond.</sub>

_{Tegen dat Hailey uit het bed was geraakt had William de donut van hem al naar binnen gewerkt en zijn handen afgeveegd aan het servetje dat hij erbij had gekregen. De donut had dan ook plaats gemaakt voor de koffie die dat hij weer vast nam. Het werkte echt bijna als een wondermiddel. Zijn gezelschap was ondertussen bezig met het uitkiezen van haar donut, maar het was niet moeilijk om te raden welke ze zou kiezen, zelfs niet na haar getwijfel. ‘Die wilde ik nu net ook nog nemen,’ zei hij verontwaardigd maar een kleine grijns volgde al snel. Nee, die donut met vanille had William speciaal voor haar meegenomen. De vanille had een veel te straffe geur en ook de smaak was niet zijn ding. Als Hailey er niet was dan zou hij die donuts ook nooit kopen, maar ze moest zeker geen schrik hebben dat hij ze zou gaan stelen.
‘Ben je vandaag trouwens nog wat van plan? Behalve dan dromen over je nieuwe liefde?’ zei hij voordat hij nog enkele slokken nam van de koffie en toch eens neer ging zitten op een stoel die aan het tafeltje stond. Doordat hij op dat moment neer zat moest hij wel wat omhoog kijken om Hailey aan te zien, één van de enige waarvan hij zowaar de blik niet probeerde te ontwijken. Hij kende haar en ze was werkelijk de enige die hij vertrouwde. Een heel slechte keus want wie vertrouwde er nu een crossroad demon? Eender welke demon. Ze stonden wel bekend als leugenaars en het waren zeker niet de betrouwbaarste wezens. Ach, hij had nooit gezegd dat hij slim was. ‘Iemand zou trouwens ook nog eens langs een winkel moeten gaan, want niet iedereen kan zoals jij zonder eten.’ William zetten ondertussen even zijn bril af zodat hij door zijn ogen kon wrijven. Enkel het idee om helemaal naar een winkel te moeten gaan zorgde er al voor dat vermoeidheid toe sloeg. Daarbij moest hij dan ook nog eens zien hoeveel geld dat hij over had. Zonder werk verdiende hij niet veel, maar doppen ging ook niet want wettelijk gezien bestond hij niet eens.}

<sub>Hailey grijnsde met een prop volle mond toen Will zei dat hij haar donut wou hebben. Hailey keek nog naar het stukje donut dat ze in haar handen had en propte die nog snel in haar mond. "Sorry is op." Grijnsde Hailey met volle mond. Ze lachte zachtjes en daardoor verslikte ze zichzelf en stikte ze bijna in een stukje donut. Gelukkig was zij zelf al dood en kon ze makkelijk in een ander lichaam een nieuw thuis vinden maar ze vond dit lichaam juist zo leuk. Ze sloeg op haar borst en lachte nog harder om haar bijna stik actie. Hailey liet zich in de stoel tegen over Will glijden en gooide haar benen over de leuning.
"Ik weet niet wat we vandaag gaan doen." Zei ze. "Tenzij je zin heb om samen met mij over mijn grote liefde te dromen." Ze gebruikte haar vingers als aanhalingstekens bij de woorden grote liefde. Het was gewoon iemand waar ze over droomde. Hailey zelf had niet echt een grote liefde. Ze wist niet eens of Demonen wel grote liefdes konden hebben. Tot nu toe hield ze van Will maar dat was niet haar grote liefde. Ze was gewoon graag bij hem omdat hij er geen punt van maakte dat ze een Demon was.

"We kunnen samen naar de winkel gaan als je dat wilt." Stelde Hailey voor. Ze haalde haar tas tevoorschijn onder de tafel vandaan en zocht naar haar portemonnee. Eenmaal die gevonden draaide ze hem om op tafel. Er vielen een paar briefjes en muntjes uit maar niet genoeg om goed boodschappen te kunnen doen.
"Ben bang dat we alleen eerst wat geld moeten vinden." Zei Hailey. Ze telde het geld en kwam neer op vijf dollar.</sub>

<sub>Een haast spottende glimlach kwam op de man zijn gezicht wanneer dat Hailey zich begon te verslikken in de donut die ze binnen had gepropt. Hij schoot echter niet meteen ten hulp want eigenlijk had ze het als Demon niet meteen nodig. Het zou een schande zijn voor hun ras moest ze daarvan sterven. Wanneer het hoesten en kuchen gedaan was keek William haar nog steeds met dezelfde glimlach aan. ‘Voor even dacht ik dat ik een begrafenis voor een Demon zou mogen gaan regelen.’
Op zijn vraag of ze vandaag nog wat van plan was kreeg hij niet meteen het meest nuttige antwoord. Om het antwoord rolde hij even met zijn ogen waarbij zijn wenkbrauwen ook even omhoog gingen. ‘Nee bedankt, dat mag je allemaal voor jezelf houden.’ Hij moest echt niks weten van sommige dromen die ze misschien had. Maar dat wilde niet zeggen dat het geen grappige opmerking van d'r was.

Samen naar de winkel gaan klonk nog niet zo slecht, maar dan moesten ze eerst ergens aan geld zien te geraken. Hailey had maar heel weinig op zak. William zijn hand gleed ook maar even in zijn broekzak om boven te halen wat hij nog had. Ook zijn geld legde hij neer op de tafel. ‘In totaal twintig dollar plus nog wat kleine brol,’ zei hij terwijl dat hij naar het geld keek dat op de tafel lag. ‘Wel iemand zal straks ineens wat dollars armer zijn,’ melde William alvast. Hoe kwam je snel aan geld als je het nodig had? Door te stelen natuurlijk. Het laatste wat nog in zijn koffie zat dronk hij op om vervolgens de beker naar de vuilbak te mikken, jammer genoeg was het volkomen mis. ‘Ik zal maar geen professionele basketbalspeler worden,’ zei William met een kleine glimlach voor dat hij recht stond om de beker te gaan op rapen om die dan wel in de vuilbak te kunnen gooien.</sub>

<sub>Hailey lachte om de woorden van Will. Ze was al niet het plaatje demon omdat ze veelste schattig kon zijn en knuffelig en alles wat een demon niet hoort te zijn. Als ze nog dood ging door verstikking in een donut zou de onderwereld zich helemaal dood schamen voor haar. Gelukkig schaamde Hailey zich niet voor Will en vroeg ze hem samen mee te dromen over haar droom man. Will leek dat toch iets minder leuk. Arme Hailey nu zou ze er nooit achter komen of haar droom spinsel wel een realistische man zou kunnen zijn.

Ze had haar geld op tafel gelegd en Will volgde haar voorbeeld. Ze keek naar het geld en wist meteen dat het niet genoeg ging zijn om boodschappen te kunnen doen voor hun tweeën. Nu hoefde Hailey niet veel te hebben om van te leven. Maar ze wilde niet dat Will te weinig had om van te leven. "Daar ziet het wel naar uit." Zei Hailey terwijl ze zich nog een keer uitrekte. "Dan ga ik maar gauw douchen." Zei ze er achteraan. Ze sprong uit haar stoel vandaan en zocht haar kleren bij elkaar. Ze nam die mee naar het kleine badkamertje waar ze de kleding neer legde op de wc. Ze trok haar over-sized shirt uit en stapte de douche binnen.
Na snel der haren te hebben gewassen en haar lichaam kwam ze de douche weer uit. Droogde zich af en trok haar zwarte skinny jeans aan met een kort wijd topje. Ze droogde haar haren met de handdoek en stapte weer de kamer binnen. "Hoe lang heb jij geslapen vannacht?" Vroeg ze aan Will terwijl ze op het bed ging zitten en haar make-up ging doen. Met een eyeliner tekende ze over haar oog lid een perfecte wing zoals meisjes dat zouden noemen. Als laatste deed ze mascara op en knoopte ze haar haren vast in een knotje. Ze haalde haar hand door haar pony zodat ie niet vast geplakt bleeft aan haar voorhoofd. Ze draaide zich om naar Will met een brede glimlach.
"Ik ben klaar." Zei ze onschuldig.</sub>

_{Terwijl dat Hailey de douche in kroop werkte William nog maar een donut naar binnen terwijl dat de cafeïne zijn werk begon te doen. Zoals altijd werkte de koffie zeer goed, en dat was enkel wanneer hij de koffie kocht bij Bob’s coffe ‘n tea shop. Het was een geweldige plek met zeer goede koffie en donuts, thee was niet zo zijn ding. Wanneer dat Hailey uit de douche kwam dacht hij dat ze konden vertrekken, maar uiteraard moest ze eerst de make-up nog doen. Vrouwen en hun make-up. Ze vroeg daarbij ook hoelang dat hij geslapen had en even haalde hij zijn schouders op. ‘Niet?’ was zijn simpele antwoord al was het eerder als vraag gesteld. Even had hij in zijn bed gelegen, maar wanneer het niet lukte om te slapen was hij recht gestaan en naar buiten gegaan. 'Maar ik overleef de dag wel en vanavond zal ik de rust die ik nodig heb weer volledig kunnen inhalen,' zei William. Een vaste slaper was hij sowieso al niet, maar na een hele nacht niet te slapen en door de stad te hebben gedwaald was hij moe dus hopelijk hielp dat 's avonds wel bij het slapen.
Eenmaal Hailey meedeelde dat ze klaar was stond William ook weer recht want tijdens het wachten was hij alweer gaan zitten. ‘Dus hoe wil je het vandaag gaan aanpakken? Eerst zorgen voor geld of gewoon gaan voor de gratis boodschappen,’ vroeg de man. Hij ging alvast naar de deur om die te openen en ging ook naar buiten wanneer Hailey zeker volgde. Zelf was hij niet heel geweldig in het stelen van geld maar het was al goed verbeterd. Hij had al wel eens de handtas van één of andere vrouw gestolen als hond zijnde. Was een heel pak makkelijker omdat een mens hem onmogelijk kon in halen.}

<sub>UIt de douche weer had Hailey haar interesse getoond in zijn slaap schema. Zoals verwacht had hij niet geslapen, anders was Hailey vannacht nog wel wakker geworden van zijn zachte gesnurk. Ze keek naar hem vanaf het bed en schudden daarna zachtjes haar hoofd en ging verder met haar make-up. "Dat zei je gisteren ook." Zei ze zachtjes met een lach. Ze keek vanuit haar ooghoeken nog een keer naar Will en glimlachte.
Klaar met haar make-up en haar stond Hailey voor de tafel waar ze snel de laatste donut in haar mond propte. Ze volgde Will die vraag stelde hoe ze het vandaag gingen doen. Hailey had niet echt zin om veel boodschappen te stelen. De laatste keer was het niet heel goed gegaan en waren ze bijna gepakt als Will niet in een hond was veranderd en zijn spontaan van de aard bodem was verdwenen.
"Geld stelen, misschien houden we nog wat over voor iets leuks." Zei ze glimlachend en haakte met haar arm in de arm van Will. Ze liepen over straat en Hailey zocht naar de juiste persoon om geld van te stelen. Ze had hem een gevonden, een man van ongeveer in de vijftig. Hij had net geld uit de automaat gehaald, dus cash geld had de man zeker. "Die man." Zei ze en wees in zijn richting. "Ik leid hem af en jij pakt zijn geld?" Zonder echt op antwoord te wachten haalde ze zich los van Will en liep ze met een klein huppeltje naar de man toe.

"Goeie middag, meneer." Zei Hailey op een onschuldige toon. "Ik ben mijn hond kwijt geraakt op straat. Heeft u hem toevallig gezien?" Vroeg ze aan de man. "Hij is zwart met wit, ongeveer deze hoogte." Zei liet met haar handen zien hoe groot de hond ongeveer was.</sub>

<sub>Natuurlijk had ze onthouden dat hij hetzelfde gezegd had de dag ervoor. ‘Schuldig,’ bekende William dan ook schouder ophalend. ‘Deze keer is enkel anders,’ beloofde William al was hij niet helemaal zeker of dat hij de belofte wel waar zou kunnen maken. Slaappillen had hij al geprobeerd maar die waren altijd veel te snel uitgewerkt en hij vond het maar niks om te slapen en niet wakker te kunnen worden. Voor hetzelfde geld gebeurde er wat en was hij diep in slaap door die pillen.
Eenmaal dat ze het huis verlieten en bedachten hoe ze het gingen aanpassen besloten ze al snel om het op stelen te houden. Dat was net wat makkelijker. Dat Hailey ondertussen had ingehaakt verbaasde hem zelfs al niet meer. Wanneer ze iemand aan duiden die bij een geldautomaat stond keek William meteen naar de man. Hij had enkele briefjes vast die hij vervolgens weg stak in zijn portemonnee. ‘Goede keuze,’ zei William terwijl hij zich los maakte uit de zachte greep van het meisje.

Hailey was al begonnen en had de man al aangesproken. Zoals meerdere mannen wel eens deden staken ze hun portemonnee in hun achterzak. Slechte keuze maar waar moesten ze het anders steken? Ze droegen geen handtas bij zich dus dat was geen optie. Klagen deed William in ieder geval niet want het maakten het allemaal alleen maar simpeler.
Terwijl dat Hailey bezig was over haar hond die dat ze kwijt was zou hij voor het geld zorgen. Het gespreksonderwerp deed hem wel even met zijn ogen rollen maar er was wel een glimlach op zijn gezicht te zien, één die verdween wanneer hij zelf ook in actie zou moeten schieten. Moeilijk was het niet, gewoon langs achter de man voorbij steken, met twee vinger de portemonnee voorzichtig vast pakken en eruit trekken. De man had het niet eens door en William kon rustig de portemonnee weg steken in zijn eigen broekzak. Verder deed hij gewoon zoals alle mensen, verder wandelen en uiteindelijk een straat in draaien. Pas daar zou hij zien hoeveel geld de man had.

Rustig ging hij tegen een muur staan terwijl hij de portemonnee weer boven haalde om al eens te kunnen zien wat de man bij zich had. In totaal was het zo’n honderd dollar. Dat was zeker niet slecht. Nu was het enkel nog wachten op Hailey en hopen dat het daar verder ook nog goed ging. Het kon nog verkeerd af lopen als de man ineens zou merken dar hij wat miste.</sub>

_{Het was net snoep stelen van een baby. Hailey ratelde maar wat door over haar hond die ze kwijt was en leiden de man genoeg af om er voor te kunnen zorgen dat Will het geld kon meenemen. Gelukkig was het niet heel moeilijk, Hailey had een vlotte babbel gecreëerd in de tijd dat ze dit aan het doen waren en de man was daar helemaal in op gegaan. Toen ze Will voorbij zag lopen wist ze dat de klus geklaard was.
"Hier heb je mijn nummer, als u hem toevallig ziet zou u me dan willen bellen?" Ze schreef op een klein papiertje een nummer en gaf die aan de man. Mocht hij ooit de hond vinden dan zal hij nooit Hailey aan de telefoon krijgen. Ze knikte naar de man en bedankte hem nogmaals. Daarna draaide ze zich om en deed alsof ze verder zocht naar de hond die ze kwijt was. Eenmaal bij de straat waar Will in was geslagen liep ze naar hem toe. Ze keek naar het geld dat hij in zijn handen had. Ze hadden zeker geluk vandaag daar konden ze flink wat boodschappen mee doen. En misschien nog wel meer.
"Hoeveel is het?" Vroeg ze nieuwsgierig. Ze ging voor Will staan en grijnsde breed. "Die arme man maakte zich helemaal zorgen over mijn hond. Hij raakte helemaal ongerust omdat het vanavond flink lijkt te gaan stormen." Toen ze dat zei keek ze even omhoog naar de lucht. Ze geloofde er vrij weinig van, de lucht was nog prachtig blauw. "Hopelijk komt pluisje snel weer thuis." Zei ze met een pruillipje toen ze weer naar Will keek.}

_{De man kon niet anders dan grinniken wanneer hij te horen kreeg dat de man zich zorgen maakten. ‘Dat was zeer aardig van de man, toch iemand die zich zorgen om mij maakt,’ zei William terwijl hij Hailey een zacht stootje gaf. Dat het nog hard ging stormen was iets volledig nieuw voor hem. ‘Dan kunnen we er beter voor zorgen dat we terug thuis zijn voor de storm,’ melde William. Hij was niet zo een grote fan van stormen maar het was nu ook weer niet zo dat hij schrik had. Het zou nogal vreemd zijn moest hij schrik hebben van stormen. Al de wind en dan de regen en bliksem die er vaak bij kwamen maakten het allemaal onaangenaam. Binnen werd het ook altijd zo benauwd maar het was toch veel fijner om tijdens zo’n moment binnen te zitten dan buiten.
William wilde net het geld weg steken wanneer hij de naam hoorde. Pluisje. Meteen bracht hij zijn ogen weer omhoog en keek hij Hailey aan. ‘Pluisje?’ herhaalde hij dan ook. Natuurlijk dat ze het deed om hem te plagen, maar toch wist hij niet goed wat hij ervan moest denken. ‘Laat ik mezelf maar wijsmaken dat het je konijn is,’ besloot William uiteindelijk maar. Hij moest zijn eigenwaarde toch een beetje hoog houden.
‘Hop naar de winkel dan maar?’ Iets verder op was de winkel waar dat ze meestal heen gingen. Het had zijn dure spullen maar ook genoeg dat zeer goed te betalen was. Als ze daar heen gingen hadden ze vast meer dan genoeg over om nadien nog iets leuks te kopen. Als ze maar niet thuis kwamen met een bot. Hailey leek tot alles is staat als ze hem al indirect Pluisje begon te noemen.}

<sub>Hailey trok een verontwaardig gezicht toen Will zei dat de man de enige wat die zorgen om hem maakte. "Misschien moet je bij hem gaan wonen dan." Zei ze en ze stak haar tong naar hem uit gevolgd door een glimlach. Ze porde hem in zijn zij toen ze weer naar hem keek. "Dat lijkt me een goed plan." Hailey had geen zin om midden in de storm buiten te zijn. Ze hield niet van regen en werd er inderdaad ook erg chagrijnig van.
"Ja pluisje." Herhaalde Hailey het nog een keer. "De man vroeg hoe mijn hond heette en ik kwam gewoon niet zo snel met iets beters... Pluisje." Grijnsde Hailey breed. Ze vond de bijnaam geweldig voor Will. Hij zag er ook wel uit als een pluisje, zelfs in menselijke vorm zag hij er nog uit als een puppy.

Hailey liet het zich geen tweede keer zeggen en maakte al weer aanstalten om richting de winkel te lopen. Ze moesten echt iets gezonds hebben want elke ochtend op donuts leven was niet echt goed. Hailey was door de schuif deuren gelopen en keek even achterom of Will haar nog volgde. Ze greep een mandje bij de ingang en hing die om haar arm.
Bij de fruit afdeling stond Hailey stil. Ze gooide een paar appels in een zak en een aantal bananen. Dat was wel weer genoeg gezond. Hailey ging van het ene pad naar het andere pad zonder echt op Will te letten en toen ze eenmaal klaar stond ze weer naast Will met een mand vol eten.
"Hier komen we wel weer een aantal dagen mee voort." Zei ze grijzend terwijl ze naar de chocola, koekjes en snoepjes keek.</sub>

<sub>William lachte wanneer dat Hailey er verder op in ging en schudde even traag zijn hoofd. ‘Ik zou je niet kunnen missen,’ zei hij eerlijk. ‘Zolang dat je me natuurlijk niet pluisje noemt. Misschien ben ik dan wel even een stout pluisje dat weg rent van huis.’ Het kon geen kwaad om zo nu en dan niet alles al te serieus te nemen. William keek vanuit zijn ooghoeken dan ook naar de persoon die naast hem stond, wachtend op haar reactie.

Wanneer dat Hailey uiteindelijk terug haar weg naar hem gevonden had wierp hij een blik op wat er allemaal in het mandje lag. Er lag fruit in al wist hij dat door de geur aangezien de bovenste laag vooral zoetigheid was. Hij had zelfs zijn mond geopend op wat te zeggen maar slikte zijn woorden weer terug in. ‘Ik zeg niks,’ en hij legde zijn eigen boodschappen erbij wat eigenlijk alleen vijf pakken vlees was. Hij kon echt niet leven op alleen maar snoep en koeken en chocolade, al was dat laatste zeer lekker.
Het eerste dat in Hailey haar maag zou verdwijnen was waarschijnlijk al de snoep, als dat op was ging ze misschien wel voor het fruit. Ze kocht maar wat ze wilde, William begaf zich in ieder geval al naar één van de kassa’s en dan wel degene waar de rij het minst lang van was. ‘Misschien moeten we ook maar ergens gaan zoeken naar een film die we vanavond kunnen zien, eten hebben we daarvoor genoeg.’ Een slecht idee vond hij het zeker niet, al was hij niet eens zeker of de tv in hun motel een dvd wel aan kon. Als er al een dvd-speler was.</sub>

_{"Als pluisje wegloopt dan moet ik hem aan een ketting vast gaan maken." Grijnsde Hailey voordat ze zich omdraaide om naar de winkel te gaan lopen.
Met Hailey was het altijd een avontuur in de supermarkt. Zij zelf was technisch gezien dood en hoefde geen eten te eten. Ze kon gewoon alles eten wat ze wilde zonder er ziek van te worden en dat was dan ook wel te zien aan het mandje dat ze bij zich droeg. Er zat meer snoepgoed in dan daadwerkelijk eten wat goed voor hun was. Al wist Hailey wel dat Will zijn eigen eten verzorgde en klaagde hij niet over de zoetigheid die zij wilde kopen. Ze stond dan ook trots met haar mandje bij Will en keek hem met een big smile aan. Ze lachte zelfs zachtjes toen hij zijn woorden in slikte. Hailey nam het eten over van Will en legde dat ook in haar mandje. Ze volgde hem naar de kassa.
"Film? ging jij niet slapen vanavond?" Zei ze streng. "Dan moeten we wel op tijd beginnen met de film." Zei ze met een lach. "We kunnen zo wel even naar de winkels lopen verder op. " Stelde Hailey voor om te gaan doen. Het was een tijd geleden dat ze een film had gekeken en ze vond het eigenlijk wel leuk om weer film te gaan kijken. Hailey legde de spullen op de band van de kassa en liep door om de boodschappen in een tas te doen.
"Welke film had je in gedachten?" Vroeg Hailey toen ze de winkel uit liepen.}

_{Ze gingen er allebei wel voor. ‘Dan heeft Pluisje veel geluk, want we hebben geen ketting in huis.’ Voor zover dat William zich ervan was bewust hadden ze toch geen kettingen of leibanden in hun kamer liggen. Langs de andere kant was Hailey een demon en kon ze er zonder moeiten aan geraken. Maar dat volledig terzijde.
In de supermarkt zelf was William haar echt aan het volgen en pas wanneer ze langs een sectie kwamen met wat vlees had hij zijn benodigdheden genomen. Fruit lag al in de mand dus dat moest hij niet meenemen. ‘Wat rust en ontspanning voor het slapen kan nooit geen kwaad,’ verdedigde William zichzelf. Dat was iets wat mensen wel eens zeiden, dat je ontspannen moest zijn voor je in bed kroop. Ergens klonk het zeer logisch. ‘Mijn film kennis is alles behalve groot, maar ik heb maar ik heb gehoord dat de films van Marvel niet slecht zijn.’ Veel films keek William zeker niet, en ook gewoon tv kijken was niet iets waar hij zich dagelijks mee bezig hield. Na een tijd kreeg hij er een onaangename hoofdpijn van. ‘Maar als je wat beter weet let me know.’ Ondertussen vergat hij bijna te betalen, maar op tijd wist hij toch nog het geld uit zijn zak te halen en een goed bedrag te geven, het wisselgeld nam hij vervolgens weer aan en stak hij weg.
Even wachten hij tot dat Hailey alles in de zak gestoken had om die vervolgens op te pakken zodat ze de winkel zouden kunnen verlaten.}

_{Hailey was zeker geen held met films. Ze kon zich niet eens herinneren wanneer ze voor het laatst een goeie film had gezien. Meestal viel ze ondertussen in slaap of werd ze opgeroepen. Ow god, nu ze daar aan dacht hoopte ze zo erg dat niemand haar ging op roepen vandaag. Als ze ergens geen zin in had op dit moment was het iemand die weer een of andere wens had en daar zijn ziel voor wilde in ruilen. Hailey hier haar vingers gekruist en in gedachten wenste ze dat ze vandaag met rust gelaten zou worden. Daarna ging ze weer verder met de boodschappen in de tas te stoppen.
"Marvel is toch met die superhelden? Dat klinkt zeker niet slecht." Zei Hailey. Ze had er wel eens wat stukjes van gezien en het leek haar best wel leuk. Hailey hield wel van een beetje actie en al helemaal van mooie mannen in strakke pakjes. Haar avond ging nog leuk worden dan. "Ik weet ook niet veel beters, het is niet dat je veel televisie heb in hel." Grapte Hailey. "Al ben ik er niet lang genoeg geweest om het te weten tho." Lachte ze er achteraan. Gelukkig niet zeg, al dat martelen was niets voor Hailey. Haar werk was misschien niet op en top, maar ze hoefde niet naar al die zielen te kijken die gemarteld werden.
Ze nam de boodschappen mee en stapte de winkel uit. Ze keek even welke kant ze uit moest voor de winkelstraat en volgde al snel een weg die daar uit zou komen. Maar Hailey zou Hailey niet zijn als ze onder weg honderd andere dingen tegenkwam die haar interesse zouden trekken. Zoals nu.
Ze plaatste haar handen tegen het glas aan en keek naar binnen naar het jurkje dat de etalage pop droeg.
"Oh My God, kijk hoe pretty." Fluisterde ze maar hard genoeg zodat Will niet weg van der zou lopen. Het jurkje was strak aan de bovenkant en vanaf de middel liep hij wijd uit tot aan de knie. Het jurkje was van een zwarte stof die gestikt was met rode draad en rode lijnen van stof had. Hailey voelde haar hart gewoon overslaan bij het zien van het jurkje.}

_{William haalde zijn schouders op wanneer dat ze vroeg of het iets met superhelden was. Sommige hadden wel een keep aan zoals die persoon superman maar hij dacht niet dat ze allemaal een keep hadden. Misschien waren het dan wel helemaal geen helden. Dat zagen ze vast wel wanneer dat ze een film ervan zagen. ‘Ik weet dat één van die kerels rond zwaait met een hamer en er is er ook één die denkt dat die een spin is. Geen idee wat ik ervan moet denken maar mensen lijken het leuk te vinden,’ zei hij met de nodige aanhalingstekens die hij maakten met zijn vingers.
Hailey wist echter ook geen beter films dan die van Marvel dus dat gingen ze worden. Tenzij ze wat beters tegen kwamen maar dan zou de man enkel af gaan op de voorkant van de dvd hoes. Als die er goed uit zag kon de film zelf misschien ook wel de moeiten waard zijn. ‘Marvel word het dan, moeten we wel even zien waar we die vinden,’ zei hij nog en maar enkele tellen later was Hailey afgeleid door een kleedje dat in de etalage hing van een winkel. God nee, ze ging hem toch zeker niet mee naar binnen sleuren. ‘Mooi ja, denk enkel niet dat het mij zou staan, mijn taille komt dan niet mooi uit,’ zei William bloed serieus maar het was uiteraard niet gemeend.}

_{Hailey luisterde naar het verhaal dat Will vertelde over iemand met een hammer en iemand die dacht dat hij een spin was. "Klinkt meer als een kijkje in een psychiatrische kliniek dan als een superhelden film." Zei ze lachend. Ze keek er wel naar uit om even iets menselijks aan der hoofd te hebben. "De videotheek? Als dat nog bestaat tho." Mompelde Hailey nadenkend. Ze wist niet echt of dat soort dingen nog wel bestonden. Lang de tijd had Hailey niet om er over na te denken. Ze raakte afgeleid door het mooiste jurkje dat ze ooit gezien had. Bijna vast geplakt aan de etalage keek ze naar binnen. "Hij is ook niet voor jou, grapjas." Grijnsde Hailey en trok Will mee naar binnen de winkel binnen. Ze liep naar het rek waar de jurkjes hingen en pakte een van die jurkjes die haar wel zouden passen. Ze nam het jurkje en Will mee naar de paskamer. Nou ja ze liet Will achter op de stoel voor de paskamer. "Ben zo terug." Zei ze enthousiast en trok het gordijn dicht. Snel kleden ze zich uit en trok ze het jurkje aan dat haar perfect zat. Ze trok het gordijn opzij en stapte het hokje uit.
"En?" Vroeg ze terwijl ze een rondje draaide voor Will. Ze moest natuurlijk wel wat mannelijke goedkeuring hebben om zeker te zijn dat ze erg geweldig uit zag in haar jurkje.}

_{William had nooit begrepen wat mensen nu zo leuk vonden aan winkelen en kleren passen. De winkels waren op zich al te druk en om de zoveel tijd vroeg iemand wel of ze konden helpen. Als hij hulp nodig had zou hij het toch zeker wel vragen? Daarvoor moesten ze hem niet komen aanspreken. Daarbij was het vrij ongemakkelijk als je het hem vroeg. Je omkleden in een veel te kleine ruimte waar zoveel mensen al naakt hadden gestaan. Nee, hij vond er maar niks aan maar wanneer Hailey naar binnen was gegaan had hij geen andere keuzen gehad. Ze koos al snel een kleedje uit, ging verder naar de paskamers en William werd achter gelaten. Om het wachten comfortabeler te maken had hij zichzelf neergezet op de stoel die er stond.
Iets verder van hun vandaan was er een koppel. De vrouw was aan het passen maar de man keek heel de tijd naar binnen. En gelachen dat er werd. Het was dat Hailey weer naar buiten kwam en hij de twee maar liet voor wat het was. ‘Het staat je geweldig,’ zei hij haar. Ze stond er wel goed mee. Dat ze het zelfs aan hem vroeg. William was er zeker van dat hij het minste kennis had over kleding van iedereen op de wereld, in de hemel, hel en purgatory. ‘Ga je het kopen?’ vroeg hij haar. Ze konden het natuurlijk ook gewoon stelen. Zo moeilijk was de beveiliging niet te verwijderen.
Een geeuw kon hij echter niet onderdrukken en hij hield zijn hand even voor zijn mond. Vanuit zijn ooghoeken kon hij de vrouw van het andere duo uit het kotje komen met een stuk of tien kledingstukken over haar arm. ‘Ben ik blij dat jij niet zoveel hebt meegenomen.’ Nee hij kon zeker niet klagen, Hailey had immers maar één kleedje.}

_{Er verscheen een grote glimlach op het gezicht van Hailey zodra Will zei dat het haar goed stond. Ze keek in de spiegel die aan de wand hing en draaide nog een rondje. Ze giechelde als een klein meisje en draaide nog een rondje. "Hmm ik niet hoor." Zei Hailey met een knipoog toen Will vroeg of ze het ging kopen. Ze draaide zich om naar de mensen die nog aan het passen waren en lachte om de woorden van Will. Dat zou ze nooit doen. Will had het al moeilijk genoeg om alleen deze pas ronde door te zitten.
Ze huppelde terug naar haar pashokje en trok de jurk uit en trok haar eigen kleding weer aan. Ze rommelde in haar tas opzoek naar een schaartje en knipte de beveiliging uit haar jurkje en knipte het prijskaartje er af. Ze vouwde het jurkje op en stopte die zorgvuldig in haar tas. Na nog even in de spiegel gecheckt te hebben hoe ze er uit zag in haar normale kleding deed ze het gordijn weer open en glimlachte.
"Kom je mee, we moeten nog een film uit zoeken." Zei ze en trok Will uit de stoel. Ze haakte in, in zijn arm en op een rustig tempo verlieten ze de winkel.
"Ik zoek, ik zoek, wat jij ook zoekt en het is... een videotheek." Rijmde Hailey terwijl ze om zich heen keek naar iets wat er uit zag wat films verhuurde of dan toch wel verkochten. Hoe duur konden ze zijn? Of hoe makkelijk kon het zijn mee te nemen. Het was Hailey gelukt met het jurkje, dan zou een dvd toch ook wel lukken.}

_{Al snel waren ze - zonder te betalen - weer op straat beland en ging hun zoektocht naar een film verder. Het meisje zei zelfs één of andere vers over het zoeken van de winkel. Als het een spreuk was dan werkte die niet of was die volledig mislukt. Eén van de twee. ‘Waarom heeft een stad zoveel kledingwinkels nodig,’ zei William hoofdschuddend terwijl hij keek naar alle winkels die ze voorbij kwamen. Allemaal waren het bijna kledingwinkels. Het verbaasde hem ook dat de meeste winkels enkel voor vrouwen waren of vooral voor vrouwen. Dat was hem natuurlijk al eerder opgevallen, maar dat wilde niet zeggen dat hij het nooit meer opmerkte.
William bleef staan wanneer dat hij uit zijn ooghoeken verschillende tv schermen in een winkel zag staan samen met een kartonnen figuur. Als hij zich niet vergiste was het een figuur van één of andere game. Doordat hij echter ingehaakt zat met Hailey zou ze ergens ook verplicht worden om te stoppen. Misschien had hij wat moeten zeggen. ‘Daar hebben ze misschien wel films,’ en hij wees naar de winkel die hij gespot had en nadien wierp hij even een blik op Hailey. ‘Eens gaan zien kan nooit geen kwaad.’ Voor zover hij wist zag het ernaar uit dat ze daar wel films konden hebben. Er stond al een tv scherm, wel één die net wat luxueuzer was dan die van het hotel maar films zag je op een tv...ja. Dat dus.}

_{Hailey grinnikte zachtjes om de vraag van Will. "Misschien omdat mensen er modieus bij willen lopen?" Zei ze met een zachte lach. Ze waren al vele winkeltjes voorbij gelopen en sommige zagen er interessanter uit dan de andere. Maar Hailey hield zich in ze wilde niet alle winkeltjes binnen lopen omdat ze het Will niet aan kon doen.
Ze volgde de vinger van Will die wees naar een winkel met een grote tv in de etalage en een kartonnen bord die buiten stond. Ze hield haar hoofd schuin en knikte toen Will zei dat kijken geen kwaad kon. Ze volgde hem de winkel binnen, waar inderdaad een hele wand vol stond met films. Boven in stond precies beschreven in wat voor categorie de films vielen. Eentje was met Disney, een met Actie, Romatisch en zelfs Marvel had zijn eigen display. Aan gezien ze voor een Marvel film kwamen liep Hailey daar naar toe. Nu alleen nog zien welke ze wilde kijken.
"Spider-man? Is dat de spin man? Originele naam." Lachte Hailey terwijl ze door het rek heen zocht. Ze haalde een aantal dvd's uit het rek en hield die naar Will. "Welke denk jij?" Vroeg zij terwijl ze nog naar een aantal andere keek. Ze hield er nog eentje op waar met grote letters Thor op stond en nog een met de titel Iron Man. Ze herkende wel een aantal van de acteurs en kon enigszins plaatsen waar het over ging. Lang leve internet die Hailey up to date hield.
Ze draaide zich nog eens om naar Will in het winkel licht kon ze zien hoe vermoeid hij er daadwerkelijk uit zag. Ze tuitte haar lippen terwijl ze hem van top tot teen bekeek en schudden lichtjes zijn hoofd.
"Ik heb een beter idee, we nemen een paar van de films mee en jij gaat nu als eerste naar Motel om te slapen." Zei Hailey en ze pakte een paar titels uit het rek. Wel goed oplettend dat ze niet het tweede deel mee pakte.
"Zodra jij uit gerust bent gaan we film kijken en dat geeft mij mooi nog even de kans om te winkelen." Zei ze met een glimlach. Ze trok Will mee naar de kassa waar ze nu wel betaalde omdat ze anders de dvd's niet er bij kreeg en zodra ze weer buiten stonden duwde Hailey Will in de richting van het Motel. "Ik zie je straks, oké?" Vroeg ze aan Will met een glimlach, ze gaf hem een knuffel voordat ze hem liet gaan om te gaan slapen.}