RPG SHEET Character sheet Leeftijd: 24 Soort: Demon Gezondheid: Dead and alive.
Onderwerp: Nice ma sep 14, 2015 7:31 am
I'll destroy your biggest dream, show how worthless you are
Met een vrij geïnteresseerde blik keek de bruinharige het verlaten huis door. Het zag er best wel eng uit, best wel donker, maar het interesseerde Ebony eigenlijk wel. Het bierglas kraakte onder de schoenen van het nieuwsgierige meisje, welke haar best deed om alles om haar heen op te merken. Ze hield er niet zo van om te schrikken, dan kon ze plotselinge dingen doen zoals dingen in brand zetten, dus was ze liever op haar hoede. Haar ogen scanden heel het huis, terwijl ze zich voor de twintigste keer afvroeg waarom ze ooit naar binnen gegaan was, al wist ze het antwoord eigenlijk al. Verveling, avontuur en nou ja, angst was een emotie die Ebony ook wel weer graag wilde voelen. En niet angst van angst dat ze dood ging, maar gewoon een beetje spanning en de adrenalinekick miste ze ook wel. Maar het meisje voelde niks. Nee, ze voelde gewoon geen spanning, geen angst. Het was maar een stom huis, een donker huis. Haar huis was 's nachts ook donker, dus dit was niets nieuws. Zuchtend ging ze zitten, echt heel hard hopend dat ze niet in een stuk glas ging zitten en pakte haar telefoon om wat extra bij te schijnen. Misschien als ze iets meer zag, werd het interessanter.
RPG SHEET Character sheet Leeftijd: 233 Soort: Demon Gezondheid: Full 100%
Onderwerp: Re: Nice ma sep 14, 2015 8:32 am
Onbewogen zat een gedaante tegen de muur aan. Zijn hoofd leunend tegen de koude stenen achter hem. Leeg staande ogen staarden afwezig naar het kale plafond. Vanaf een afstandje zou je zeggen dat de gedaante haast dood was. Echter was dit Lawrence' manier van "slapen". Hoewel hij geen slaap nodig had om te kunnen blijven leven, bracht hij zichzelf tot een soort sluimerstand. Een manier om z'n zieke geest toch enigszins rust te geven. Het viel immer niet mee, 24/7, jaar in jaar uit met jezelf te leven. Elke dag weer iets te moeten verzinnen om z'n bloeddorstige behoeftes te bevredigen. Soms bevond hij zich in een tweestrijd: eens gedragen als een echt mens of volledig toegeven aan z'n monsterlijke kant. Tot nu toe hield hij zich behoorlijk in. Er weerklonk geschuifel op de begane grond. In zo'n leeg, hol huis was zoiets niet moeilijk te ontdekken. Lawrence keek op, licht gefronst. Het laatste wat hij had verwacht was bezoek. Langzaam zette hij z'n benen onder zijn bovenlichaam, daarbij soepeltjes omhoog komend. Een kijkje nemen kon geen kwaad. Geruisloos bewoog hij zich door de kamer, over de overloop, naar de trap. Gefocust keek Lawrence richting de zwakke lichtbundel, dat gericht was op de donkere ruimte, terwijl hij de trap afliep. Bij één van de laatste traptreden voelde hij hoe hij een stuk hout naar beneden schopte. Great. Wetend dat hij zichzelf nu verraden had besloot hij de laatste aantal centimeters naar beneden te springen. 'Verwacht je geesten?' Sprak Lawrence, met zachte tonen. Hij kneep z'n ogen lichtjes samen toen hij recht in het licht keek.
RPG SHEET Character sheet Leeftijd: 24 Soort: Demon Gezondheid: Dead and alive.
Onderwerp: Re: Nice ma sep 21, 2015 4:41 am
I'll destroy your biggest dream, show how worthless you are
In een seconde tijd was Ebony omgedraaid toen ze ook maar één geluidje hoorde. Een doffe plof was ergens in het huis te horen. Haar geelachtige ogen scanden het donkere huis, maar er was niets vreemds te zien. Ze dacht eigenlijk dat het van boven kwam, iets wat afbrak, dus besteedde ze er niet zo veel tijd aan. Ze draaide zich weer op en richtte de zaklamp op de muur. Ze besteedde geen aandacht meer aan de verdere geluiden in het huis. Het was geen nieuw huis meer en er werd ook niets aan gedaan, dus de kans was groot dat het gewoon langzaam in elkaar brokkelde. Niet dat een in elkaar brokkelend huis zo geruststellend was, maar als het in elkaar stortte overleefde ze het vast wel. 'Verwacht je geesten?' klonk er ineens. Ebony had niet gerekend op iemand, dus draaide ze zich geschrokken om. De zaklamp op haar telefoon scheen in het gezicht van de persoon. Ze haalde opgelucht adem toen ze zag dat het voor zo ver zij zag een normaal mens was. "Godverdomme, je liet me schrikken," snauwde ze als eerste. Haar complete houding stond enigszins geïrriteerd en ze had ook bijna naar het onbekende persoon geslagen uit reflex, maar ze hield zich nog in. Ze zuchtte even en zette de zaklamp op haar telefoon uit, om de persoon voor haar even met een onderzoekende blik aan te kijken. "Nee, ik was niet aan het wachten op geesten," besloot ze daarna gewoon rustig te antwoorden op zijn opmerking. Ze snoof opnieuw even geïrriteerd. Hij had haar nu wel eens echt laten schrikken. En de laatste keer dat zij was geschrokken was bijna een eeuw geleden.
Onderwerp: Nice 
ma sep 14, 2015 7:31 am
