<sub>Zoals verwacht waren er films in de winkel die hij gezien had, en zo ook de films van Marvel waren er. Eén film herkende hij als de film met de man die dacht dat hij een spin was - waar dat Hailey ook commentaar op had, hij was het er wel mee eens - en de kerel die zwaaide met een Hamer had ook een film. ‘Laten we deze nemen,’ en hij nam de film van de kerel die met zijn hamer zwaaide. Het zag er best interessant uit. Het plan veranderde echter al snel en William haalde zijn schouders op. ‘Dat is natuurlijk ook een optie,’ zei hij. Erg vond hij het niet om misschien eens wat slaap te gaan inhalen. Het ging hem zeker goed doen. Nadat ze de films hadden afgerekend hadden en ze terug buiten waren nam hij nog afscheid van Hailey voordat hij vertrok. Hij ging echter niet naar het Motel maar wel naar het bos. Daar zou hij namelijk beter op rust kunnen komen dan in de krappe kamer, omsingeld door vier muren.

De wond over zijn borst had zeer goed meegevallen. Het was diep maar zolang dat hij rustig was blijven zitten en zijn armen niet teveel had bewogen viel het goed mee. Wanneer dat hij eenmaal was getransformeerd naar zijn honden vorm en zich door de modder heen moest sleuren van een weiland kon hij de wond haast open weten te scheuren. Iedere stap deed zeer en modder maakten het niet simpel. De regen viel tevens ook nog eens met bakken uit de lucht met luide bliksem die iedere keer het landschap deed verlichten. Zowel mentaal als fysiek had heel de dag hem weten uit te putten wat zich uiten in veel te weinig energie. De laatste meters tot aan het hotel waren echt een levende Hel geweest en hadden de laatste deeltjes energie van William geëist.
Toch had hij uiteindelijk het Motel weten te bereiken. Zijn poten deden bijzonder veel zeer door het rennen, zijn borstkas zag rood van het bloed en zijn vacht plakten tegen zijn lichaam. Moeilijk was het gelukkig niet om de juiste kamer te vinden en voor dat hij zou aankloppen veranderde hij eerst weer terug naar zijn menselijke vorm waarin hij er nog beroerder uit zag, wat vooral kwam door vermoeidheid. Zonder al te veel kracht wist hij uiteindelijk toch aan te kloppen. Sleutels had hij namelijk niet meer aangezien die in zijn kleren staken en hij die op dat moment miste. Het nadeel van het transformeren.</sub>

<sub>Nadat Hailey Will richting het Motel had gestuurd was ze zelf verder gaan winkelen. Na een paar uur kwam ze terug bij het Motel met nieuwe zeer veel nieuwe kleedjes waar ze niet voor betaalt heeft. Ach ja waarschijnlijk zouden ze binnen kort weer verhuizen naar een nieuw stadje en zouden ze Hailey nooit meer herinneren. Toen ze de kamer binnen kwam had ze niet vreemd op gekeken toen Will niet binnen was. Ze wist dat hij het soms prettiger vond om buiten te slapen dan in een kamer. Hailey legde haar nieuwe kleren uitgespreid over het bed om te zien wat ze allemaal mee genomen heeft. Schattige jurkjes tot makkelijke shirtjes en broeken. Ze had zelfs aan Will gedacht om voor hem ook nog wat kleding mee te nemen. Gewoon wat blousejes en shirtjes en broeken. Ze vouwde ze netjes op en legde de nieuwe kleding in de kast. Ze schrok lichtjes op toen er aan de deur geklopt werd. Wie kon dat nou zijn? Ze legde de laatste paar kleding stukken in de kast en draaide zich om naar de deur die ze open deed.

De lucht schoot in haar keel bij het zien van de persoon voor de deur. "Oh my god." Zei ze in lichte paniek en legde de arm van Will over haar schouder. Ze keek even gauw over de gang of niemand hun gezien had voordat ze hem mee naar binnen nam. "What happend?" Schoot Hailey over in het Engels. "Ik bedoel.. je weet wat ik bedoel." Zei ze in paniek. Ze nam Will mee naar de bad kamer waar ze hem meteen onder de douche zetten. De wond moest schoon, hij was al vies van het modder misschien was het te laat al. Hailey hoopte het niet. Ze zetten de douche aan die na enkele seconde warm aan voelde.
"Oh my god." Mompelde ze nog een keer terwijl ze de modder probeerde weg te wassen met een washandje. "Gaat het wel Will?" Vroeg ze, ze stond zelf onder tussen ook in de kleine douche om hem recht aan te kunnen kijken in zijn ogen.</sub>

_{Terwijl dat William wachten tot de deur zou worden geopend was hij met zijn schouder tegen de deurpost aan gaan leunen. Gelukkig was het al redelijk laat en was er verder geen volk. Hier en daar waren lichten nog aan maar iedereen zat knus binnen. Wanneer de deur eenmaal open ging keek William het gestalte van Hailey meteen aan. God wat was hij blij terug te zijn. ‘Een Hunter,’ zei hij met een flauwe glimlach. Het was best een worden dat hij een Hunter had weten te overleven. Meeste zouden er snel een eind aan maken dus hij had geluk gehad. Meer dan geluk.
Lang duurde het gelukkig niet vooraleer dat ze in hun kamer waren en William meteen werd meegesleurd naar de douche. Het was licht ongemakkelijk, oké nee, hij vond het zeer ongemakkelijk als hij eerlijk moest zijn. ‘Ik heb al erger gehad,’ probeerde hij de situatie wat te verzachten. De wond was al eerder ontsmet maar de modder zorgde ervoor dat het al geen effect meer had. Hailey stond ook al mee de douche in die niet erg ruim was, één beweging en je plakte al bijna tegen de andere persoon aan. Dat was zo een moment dat William echt niet wist naar welk punt van de badkamer hij moest kijken. ‘Het kwam door een zilver mes, anders was het al geheeld,’ zei hij met een hese stem.
Op dat moment wilde hij eigenlijk zo veel en slapen was er één van. Zijn maag voelde ook zeer leeg aan door het gebrek aan voedsel - want hij wilde geen eten aannemen van de Hunter - en ook zijn mond voelde zeer droog aan. ‘Geen film vanavond zeker?’ zei hij met dezelfde flauwe glimlach waar door vermoeidheid haast geen emotie achter te vinden was.}

_{Die verdomde hunters ook, echt als Hailey hem of haar in haar handen zou krijgen dan was hij nog niet jarig. Ze zou hem vermorzelen en fijn knijpen en martelen net zo lang totdat ze eindelijk gekalmeerd was. En dat kon lang duren als ze boos was. Maar dat was niet haar prioriteit nu. Ze moest eerst Will schoon zien te maken.
Ze had hem onder de douche gezet en stond er zelf ook bij. In haar paniek had ze er niet helemaal opgelet hoe Will gekleed was en nu dat haar paniek een beetje tot rust kwam kon ze wat helderder denken. En een ding wat je niet moet doen als je helder kan denken is naar beneden kijken. Al helemaal niet als je met iemand onder de douche staat. Hailey had genoeg gezien om weer meteen een paniek aanval er bij te krijgen maar om geen aandacht te trekken begon met het modder schrobben van Will zijn borstkas.
"Zilver mes? Die Hunters worden steeds beter uitgerust." Gromde Hailey. In haar tijd was het allemaal een stuk makkelijker. Die Hunters wisten nergens vanaf en je kon ze gemakkelijk doden of van je afschudden. Maar tegenwoordig was dat allemaal niet meer zo. Ze keek op naar William en ze had echt met hem toen. Hij zag er uit als een gebroken puppy en daar hield Hailey niet van. Ze voelde de vlam van woede aanwakkeren maar bluste die snel omdat ze Will moest verzorgen eerst.
"Hoe kan je nou grapjes maken op dit moment? Je bent aan het bloeden?" Vroeg Hailey gestrest. Zij kon niet aan een film denken op dit moment, ze kon niet eens bedenken wat ze met die wond aan moest. Haar wonden genazen gewoon en als ze dat niet deden dan zocht ze een nieuwe vessel. Dit was totaal nieuw voor haar en een EHBO cursus had ze ook nooit gehad.
"Ik ga me morgen opgeven voor een EHBO cursus, dan weet ik tenminste wat ik moet doen!" Ze keek Will een beetje hopeloos aan. Ze moest de man tegen de andere muur gedrukt houden omdat hij anders voor over zou vallen maar Hailey kon zeggen dat haar arm steeds zwaarder aan begon te voelen. Ze was bang dat zal ze haar arm weg zou halen Will boven op haar zou vallen. Spierpijn zou ze er zeker van over houden. Ze verslapte haar arm even om hem wat te rusten.}

<sub>Instemmend knikte William bij de commentaar over Hunters. Het was vermoedelijk een feit van wat hij al gehoord had. ‘De hunter was echter nog maar een kind dus wilde ik haar ook echt niks aan doen. Dat zou ik mezelf niet vergeven,’ zei hij. Waarschijnlijk had ze gewoon een slechte opvoeding gehad want welk kind was nu een Hunter? Dat was geen leven voor een jong persoon. Volgens William moesten kinderen genieten van hun jeugd en kind zijn. Zaken die hij nooit had gekend. Kinderen als Alex gooiden hun leven weg. ‘Er was ook iets apart aan haar, maar ik weet niet wat het precies was,’ zei hij nog bedenkelijk. Hij vergat het echter al snel wanneer Hailey een gevoelige plek rond de wonde aan raakten wat zijn spieren even deed samen trekken. Om haar niet nog bezorgder te maken ontspande hij zichzelf al snel weer om het niet te hard te laten opmerken. ‘Ze gromde,’ vervolgde William terwijl dat hij even oogcontact maakten.

William zijn poging om de sfeer wat luchtiger te krijgen werd niet gewaardeerd. Het was in ieder geval wel duidelijk dat het dus geen film gingen zien, hij zou toch meteen in slaap vallen. Zijn blik wende hij maar weer af want bij de vraag had hij haar aangekeken, maar het antwoord had hem toch weg doen kijken. Ze wist wel te melden dat de een EHBO cursus ging volgen. Wat? Een EHBO cursus hoe verzorg ik monsters? Bestond dat ook al. ‘Als we naald en draad hebben kan ik het zelf vast ook wel fixen,’ zei hij al was hij er niet zeker van. Hij kon nog geen knop aan zijn hemd naaien, liet staan dat hij wist hoe hij zichzelf moest naaien.
Hailey leek echter echt in paniek te zijn door zijn staat. Een staat die er vast erger uit zag dan het werkelijk was gewoon omdat hij moe was. Enkele dagen amper tot niet slapen en dan zo iets werkte niet samen. Om Hailey te kalmeren deed hij het enige wat in hem op kwam. Hij legde twee handen tegen de zijkant van haar hoofd en drukte vervolgens zijn lippen op die van haar. Het werkte vaak in films dus waarom niet uittesten? (Hij moest nodig stoppen met films als voorbeelden te nemen)</sub>

<sub>"Een kind?" Vroeg Hailey een beetje verbaasd. Het moest toch niet gekker worden, kinderen die wezens afslachten. Hailey kreeg er de rillingen van over der lichaam en wilde het heel snel vergeten. Maar Will ging er nog op door. "Ze gromde?" Vroeg Hailey nog meer verbaasd. Misschien was ze geen normaal mens, maar ook een wezen. Misschien een weerwolf die schijnen ook in hun menselijke gedaante te kunnen grommen. Ze kreeg er nog een rilling van en duwde William onder de douche. Ze wilde er liever niet aan denken.

De douche was ook niet echt een succes. Hailey kreeg de ene paniek aanval na de andere. Ze probeerde Will zo goed mogelijk schoon te krijgen en nergens anders te kijken dan zijn ogen. Volgende keer moest ze echt dingen uit denken voordat ze, ze ging doen. "Zelf fixen? Dat dacht ik niet! Je kan niet een recht blijven staan." Zei Hailey. "Het is geen slecht idee tho." Zei Hailey. Toch was ze er niet zeker van om Will te hechten. Ze trilde veelste veel met haar handen en durfde ook geen stap verder te zetten omdat ze bang was dat hij zou vallen. Het bloed wilde ook niet minderen waardoor de paniek alleen maar hoog bleef. En Will deed daar niet veel goed aan. Haar ogen werden groot toen ze plots Will zijn lippen tegen die van haar aan voelde. Haar hersenen maakte gewoon even kortsluiting waardoor ze niet wist hoe ze moest reageren en maar gewoon mee ging in de kus.
Na enkele seconde wist ze wel te ontspannen en ook daadwerkelijk te genieten van de kus. Ze sloot haar ogen en legde haar armen in zijn nek. Ze voelde hoe haar spieren pijn deden van de continu spanning die ze daar straks voelde. Hailey had nooit verwacht dat zoenen met Will zo normaal aan zou voelen. Ze had dan ook nog niet de behoefte om de kus te verbreken.</sub>

<sub>Hailey wist niet zeker of Will nu war taal uit kraamde of dat hij daadwerkelijk bij zinnen was om dit gehoord te hebben dat een meisje had gegromd naar hem. Ze fronste haar wenkbrauwen bij het hele verhaal en wist er geen duidelijk antwoord op te kunnen geven. Ook wilde ze Will niet van streek maken door te zeggen dat het niet waar was wat hij zei, dus hield ze wijselijk haar mond en raakte ze in paniek over andere dingen. Maar ook dat duurde allemaal niet lang want Will had haar gekust.

Hailey ontspande langzamerhand steeds meer waardoor ze Will niet meer overeind hield. Dat betekende dat Will tegen haar aanleunde en voordat Hailey in kon grijpen ze tegen de badkamer muur geplet werd. Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht terwijl ze Will rustig door bleef zoenen. Al werd het steeds ongemakkelijker waardoor ze de (jammer genoeg naar haar idee) moest onderbreken.
"Uhm, ik ben niet zo van badkamer muur knuffelen." Grijnsde Hailey terwijl ze Will weer overeind duwde. Ze keek naar de snee over zijn borstkas en bedacht toen dat hij nodig gehecht moest worden. Hailey stapte zelf de douche uit en ondersteunde Will om op een krukje te gaan zitten. "Blijf zitten." Zei Hailey streng toen ze hem eenmaal tegen de muur gezet had zodat hij niet meer om viel. Ze zocht door de laatjes van het motel en vond een EHBO kistje waar ze in begon te rommelen. Ze had niet verwacht hecht draad en een naald te vinden in het trommeltje maar je hoorde haar er niet over klagen. Ze maakte de naald schoon met alcohol en draaide zich weer om naar Will. Ze ging voor hem op haar knieën zitten en duwde de randen van de wond bij elkaar.
"Hopelijk doe ik je geen pijn." Zei ze zachtjes terwijl ze de wond hechten.</sub>

_{"Het maakt niet uit." Zei Hailey, ze wist niet echt waar ze het op zei, de badkamer muur. Of de kus. Beide had ze niet erg gevonden maar ze vroeg zich wel af waar Will sorry voor zei.
Ze zocht de spullen bij elkaar die ze nodig had om de wond te kunnen hechten. Die eenmaal gevonden zat ze voor hem op de grond en begon ze de wond dicht te naaien. "Gelukkig maar." Zei ze met een glimlach. Hailey trilde nog lichtjes en ze was bang dat ze misschien mis zou prikken. Ze vond de stilte die tussen hen volgde dan ook helemaal niet onprettig. Ze wou zich maar al te graag goed concentreren om het bloeden niet erger te maken dan het al was. Eenmaal de wond helemaal dicht genaaid voelde ze gewoon een vlaag van vermoeidheid over haar heen stromen. Demonen konden nooit letterlijk vermoeid raken maar het gevoel van vermoeid zijn was er zeker wel. En Hailey voelde zich op het moment dood op.
Een grijns verscheen op haar gezicht toen Will toch nog door vroeg over de film. "Ik denk dat we wel een superheld kunnen gebruiken ja." Lachte ze zachtjes. Ze rekte zich uit om twee handdoeken van het rek te kunnen pakken. Ze gaf er eentje aan Will en droogde haar eigen gezicht af. "Misschien moeten we ons eerst om kleden.. Of aankleden." Zei Hailey lachend van opluchting dat ze het allebei overleefd hadden met haar paniek skills. Ze wikkelde haar handdoek om haar hoofd om haar druipende haren te kunnen drogen. Daarna stond ze op en liep ze de badkamer uit. "Heb je hulp nodig?" Vroeg ze aan Will.}

_{Hailey glimlachte toen Will zei dat hij het wel ging redden. Zij zelf droogde zich ook af met een handdoek en ging de kamer in waar de het bed stond. Ze droogde haar haren en haar lichaam en trok een droog shirt aan en ondergoed. Ze liet zich op het bed vallen. Ze droogde haar haren verder en keek naar Will die naar binnen kwam lopen. Ze keek weg toen hij zich aankleden. Ze stond op en liep naar de badkamer om de handdoek in de wasmand te gooien. Daarna kwam ze naast Will zitten.
"Ja Spider-man lijkt me wel wat." Hailey moest de naam nog even van het hoesje lezen. Ze keek van het hoesje weer naar Will, ze boog naar hem toe en bleef voor zijn gezicht hangen. Hailey wist niet zo goed waar ze mee bezig was. Ze was moe en moest voor zichzelf uitvogelen wat er allemaal zo juist gebeurd was. Ze keek van Will zijn ogen naar zijn lippen en toen weer naar zijn ogen. Zo ging dat een tijdje door totdat ze haar lippen tegen die van hem aandrukte. Het was de tweede keer deze avond dat ze hem zoende en zelfs deze keer voelde het net zo fijn. Hailey sloot haar ogen en voelde haar lichaam weer compleet ontspannen.}

_{Hailey had Will opnieuw gekust maar deze keer was zij niet degene die hem onderbrak. Toen ze naar Will keek zag ze dat hij kringen van vermoeidheid onder zijn ogen had. Zij was degene die niet hoefde te slapen maar zij kon zijn vermoeidheid haast voelen. Ze knikte langzaam toen hij zijn excuses aan bood. Hailey wist niet zo goed waarvoor maar wilde daar ook niet naar vragen. Soms kon je beter in het duister leven dan in het licht. Ze glimlachte wat vermoeid en knikte nogmaals toen Will vroeg of ze film gingen kijken. "Ow ja, Spider-man." Mompelde Hailey wat geshockt alsof de man al die tijd op hen had moeten wachten totdat hij zijn helden kunstje had kunnen laten zien. Ze klikte de tv aan met de afstandsbediening en zetten de film aan. Ze legde haar hoofd tegen de schouder van William en dat had ze niet moeten doen. Ze maakte de eerste vijf minuten van de film mee en daarna viel ze in slaap waar haar dromen haar plaagde met beelden van Will.}