Het was weeral zover, Fred moest weer zijn biezen bij elkaar nemen en vertrekken. Zijn werk had besloten weer te verhuizen en hij moest maar volgen. Gelukkig deed hij het graag dus met een glimlach had hij besloten te vertrekken in zijn auto naar een motel in de buurt van zijn werk zodat hij rustig kon beslissen waar hij kon gaan intrekken en of het dicht genoeg was dat hij zijn auto niet al te veel hoefde te gebruiken. Met een luide geeuw parkeerde hij zijn auto op de parkeerplaats en stapte hij uit om dan zijn auto keurig op slot te doen. Zijn koffers haalde hij uit de kofferbak en meteen ging hij naar de balie voor een kamer te reserveren voor hem, maar dat was dus voorlopig nog niet echt mogelijk sinds hij tegen iemand opbotste. “Oh sorry!” zei hij met toch een vrolijke glimlach, maar een schuldige blik in zijn ogen.

// http://www.cararena.co.uk/blog/wp-content/uploads/2012/06/06-Toyota-Corolla.jpg car
// Shirt: http://www.polyvore.com/cgi/img-thing?.out=jpg&size=l&tid=80943008

Hij liep net de parking van het motel op toen hij iemand zijn auto zag parkeren. De jongeman hield halt en staarde van een afstand even naar de auto. Een nieuw persoon? Het was al even geleden sinds hij nog nieuwe mensen had aan zien komen. In het motel zaten toch enkel reizigers die direct weer doorgingen. Ace bleef bijboeken, hij had zijn eigen huis niet, hij woonde zowat in het motel. En hij mocht langer blijven doordat hij af en toe hielp. Toen de kerel met zijn koffers naar binnen liep schrok hij op uit zijn gedachten en liep met een halve grimas op zijn gezicht achter hem aan. Hij versnelde en liep naar de zij ingang van het gebouw. Hij liep verder naar de balie toe om de man voor te zijn. Hij vroeg zich af wie hij was en omdat hij geen betere manier wist van daar achter komen zorgde hij dat hij voor hem inliep zodat hij tegen Ace opbotste. “Oh sorry!” zei hij met een glimlach. Ace keek hem aan en trok een mondhoek op. Geen volledige lach, dat was niet nodig, vond hij. Hij vond dat nooit echt nodig. "Het geeft niet", reageerde hij en deed een stap achteruit. Hij besefte dat de mensen van het motel hem misschien nog een keer lieten verlengen als ze zagen dat hij andere klanten hielp. Zijn ogen gleden naar de koffers van de kerel. "Kan ik je helpen dragen?" vroeg hij terwijl hij zijn donkere blik weer oprichtte naar hem. "Nadat je een kamer genomen hebt, natuurlijk." Hij bleef even in zijn ogen kijken en keek toen naar het shirt dat hij aanhad. "Pikachu?" vroeg hij, haalde zijn wenkbrauwen een tel omhoog en probeerde in te schatten hoe oud hij dan wel niet was. Ieder z'n smaak zeker.

Hij had het moeten weten dat hij tegen iemand zou botsen en hij zijn koffers op de grond zou laten vallen in het proces terwijl hij luid en duidelijk liet weten dat het hem speet. De man reageerde er op, vriendelijker dan Fred had verwacht. Het leek niet erg als Fred de woorden van de man mocht geloven en ook kon hij nu weer rustig ademhalen, want alles was in orde. De man vroeg of hij kon helpen met dragen, maar eigenlijk was dat helemaal niet nodig. Fred ging met zijn rechterhand door zijn haren terwijl hij de man zijn designer glimlach schonk. Maar eerst mocht hij dus zich gaan inchecken, "goed plan en als je echt wilt mag je wel helpen dragen, maar dat hoeft dus niet." Fred maakte dat hij aan de balie stond om te registreren want deze man had vast niet de hele dag. Hij besloot te boeken voor een paar weken, om zichzelf genoeg tijd te gunnen om een klein appartement te zoeken en dat hij ook goed over de dingen kon nadenken. Zodra hij de sleutel in zijn handen kreeg en hij de prachtige receptionniste een compliment had toegegooid, wandelde hij weer naar de man waar hij was tegen gelopen. "Zullen we?" Zelf nam hij één van de twee koffers. "De naam is Fred trouwens, aangenaam!" Weer schonk hij de man zijn vrolijke glimlach terwijl hij zich al naar de trappen begaf.

Ace had de kerel gevraagd of hij kon helpen dragen. Niet dat het er echt uit zag alsof hij hulp nodig had. Zelf was hij misschien wel wat gespierder dan de doorsnee kerel, maar de man tegenover hem was sowieso gespierder en kon vast zonder veel problemen zijn koffers zelf dragen. De gozer haalde een hand door zijn haar en glimlachte naar Ace, die vriendelijk terugglimlachte ook al wou hij gewoon antwoord op die stomme vraag die meer geforceerd was dan wat anders. "Goed plan en als je echt wilt mag je wel helpen dragen, maar dat hoeft dus niet." De blonde jongeman knikte lichtjes en besloot toch te helpen dragen. Sympathiek zijn maakte sneller vrienden. Maar hij wist niet of hij wel vrienden wou worden. Hij wou gewoon weten wie deze man was. Ace haalde nu op zijn beurt een hand door zijn haar en liet zich door zijn knieën zakken. In kleermakerszit ging hij op de grond zitten en trok zijn handen zijn mouwen in. De sweater moest nu echt een keer de was in, de geelbruine kleur was meer bruin nu en op het grijs shirt eronder was ook duidelijk al met vettig eten gemorst. Dat was één van zijn twee looks, of hij zag er uit alsof hij al maanden hetzelfde droeg (want in bepaalde gevallen ook waar is) of hij zag er uit alsof hij de koningin kon ontmoeten. Hij blies verveeld lucht tussen zijn lippen door toen de kerel wat half stond te flirten met de receptionniste. Ze had een vriend, hij kwam hier lang genoeg om wat te weten over iedereen van het motel. Ze had een vriend, maar daar zou de nieuwe nog wel eens achter komen. "Zullen we?" De blonde man stond weer recht en knikte terwijl hij de andere koffer nam. "De naam is Fred trouwens, aangenaam!" Ace bleef even stil en liep achter hem aan naar de trappen. Toen pas sprak hij weer: "Aangenaam, Freddo, ik ben Ace." Hij vond het gewoon zo vreselijk moeilijk om mensen niet meteen anders te gaan noemen dan dat ze zich voorgesteld hebben. Als hij zichzelf zou ontmoeten, zou hij zichzelf ook gewoon anders gaan noemen. Daarom dus Freddo, en geen Fred. De kerel tilde de koffer op en begon aan de klim de trappen op. De koffer was wel zwaar, maar hij kon het dragen. Het viel wel mee als je geen aandacht schonk aan het gewicht. Toen hij aan Freds verdieping kwam haalde hij weer een hand door zijn warrige haar, nadat hij de koffer neergezet had natuurlijk. "Nieuw hier?" vroeg hij en probeerde geïnteresseerd te klinken.

OOC: Dan snap je waarom hij er uitziet alsof hij al maanden hetzelfde draagt: http://38.media.tumblr.com/48f65c0d35f2f8ecae5d0b0751da705d/tumblr_inline_n4q6mcylVK1rfucuj.gif