Hauntings and possessions

Onderwerp: Hauntings and possessions wo aug 12, 2015 9:15 am

I'll destroy your biggest dream, show how worthless you are

Een ijskoude wind gleed langs de grafstenen, de wolken aan de hemel waren bijna zwart van kleur en af en toe was er een bliksemschicht zichtbaar, maar dat had Ebony niet weerhouden om de plek te bezoeken. Haar lange, zwarte nagels gleden over een van de grafstenen, welke vol klimop planten zat. Ook was de steen vol gegroeid met mos en de letters waren inmiddels opgevuld met aarde. Ze hurkte neer en trok de klimop van de steen af, om hem af te vegen en de letters te lezen, maar de naam van het persoon wat ze zocht stond er niet op. De ogen van de demon waren gitzwart. Ze zag er gewoon even veel mee, maar het voelde op een of andere manier fijner. Minder moeizaam. Ze blies de adem uit, die ze een vrij lange tijd had opgeslagen in haar longen en bewoog haar rechterhand omhoog. De kapotte klimop planten schoten in brand. Met een ijskoude blik keek de bruinharige naar de vlammen. Het had nog geen twee minuten geduurd, voor heel de klimop zwart gebrand was en de demon de vlam liet verdwijnen. Eigenlijk had de trip naar de rustige begraafplaats geen nut, het was eerder een tijd verspilling, maar ze vond het vrij interessant. Al enkele keren was er in haar haar hoofd de vraag opgekomen hoeveel mensen van deze gestorven mensen naar de hel gegaan waren, gemarteld waren en nu net zoals zij op aarde rond liep. Of nog steeds gemarteld werden, kon ook. Ze groef met haar zwarte nagels nog het laatste beetje aarde uit de letters, waarna ze naar de volgende liep. Hoe groot was de kans dan ook dat de persoon die ze zocht hier begraven was? Heel klein. Ebony wist niet precies waar ze gestorven was, maar ze was al flink wat begraafplaatsen af gegaan. Een zucht verliet haar mond en ze liet zichzelf langzaam tegen een boom naar beneden zakken. Chevy had geweigerd de begraafplaats op te gaan en bleef bij de boom stokstijf staan. De hond had hetzelfde gevoel gehad als zij waarschijnlijk, het gevoel dat ze niet de enige waren. Ze fronste opnieuw, toen een ijskoude rilling over haar rug gleed, maar negeerde het. Het waren vast rusteloze zielen, die hun dood nooit verwerkt hadden en daarom bij hun graf bleven. Met een kleine glimlach legde ze haar hand op de kop van de grijze hond, welke nog steeds stokstijf naast de boom stond en naar één plek keek.
De bruinharige keek op toen druppels regen uit de lucht vielen. Een snuif van irritatie verliet haar neus, maar ze bleef zitten. "Verdomde regen," snoof ze zacht, waarna ze haar armen rondom de hond legde. Haar zwartgekleurde ogen staarden nog altijd stak naar alle grafstenen, hoewel ze in de buurt voetstappen hoorde. Ze kon echt ineens zo goed horen, 't was bijna bizar. Het irriteerde haar soms dan ook als er een auto toeterde, vlak voor haar neus. Dat deed best wel pijn. Kort sloot ze haar ogen, terwijl ze de hond tegen zich aan drukte. Ze hield van de rust die ze nu had.

Outfit - Schoenen & muts niet // Schoenen

&& Jason Parker

Give you the baddest nightmares

Onderwerp: Re: Hauntings and possessions wo aug 12, 2015 9:32 am

Jason Parker
Monsters don't live under the bed, honey. Monsters live inside us

Hij keek naar de lucht, waar het enorm donker was. Soms lichtte de hemel op met lichtflitsen. Het was prachtig om te zien. Als hij iets geweldig vond, dan was het wel bliksem. Het was werkelijk prachtig hoe in een fractie van een seconde een enorme lichtbundel door de lucht heen schoot. En dat terwijl het geluid pas een paar tellen later kwam. Indrukwekkend.
Het gestalte liep langs de vele stenen die overwoekerd waren met planten en mos. Geen idee waarom hij er behoefte aan had gehad hier te lopen. Het was tenslotte geen gezellige plek om te komen en daarbij was er hier niks te vinden. Toch hadden zijn voeten hem naar deze plek gedragen, niet echt wetend waarom. Inmiddels viel de regen stilletjes naar beneden en hij voelde hoe zijn broek en haar langzaamaan nat werd. En zijn shirt, die hij trouwens nu nog aanhad.
Ineens vielen zijn blauwgroene ogen op een meisje. Alhoewel, je kon het beter een vrouw noemen. Ze zag er wel iets ouder uit dan dat hij was. Ze had bruin haar en het viel hem op dat haar ogen gitzwart waren. Ze was niet zomaar een meisje dus. Een klein grijnsje verscheen op zijn gezicht. Hij kwam iets dichterbij en bleef vervolgens op een kleine afstand staan. Haar hand rustte op het dier naast haar, een hond. 'Mooi weer, vind je niet?'

Onderwerp: Re: Hauntings and possessions wo aug 12, 2015 10:02 am

I'll destroy your biggest dream, show how worthless you are

Zodra ze een stem hoorde, keek ze kort op. Toen ze besefte dat haar ogen nog gitzwart waren, keek ze weg en sloot ze enkele seconden haar ogen, om de kleur te veranderen. Het kostte wel even voor het zo ver was, maar uiteindelijk lukte het dus opende ze haar ogen weer en keek ze de onbekende aan. Chevy keek doodstil naar de jongen. 'Mooi weer, vind je niet?' klonk zijn stem, waarna ze fronste. "Was het werkelijk nodig om daarbij sarcasme te gebruiken?" was het eerste was ze met een klein grijnsje, hoewel haar geelgekleurde ogen eigenlijk emotieloos naar de jongen keken. "Maar inderdaad, het is geweldig weer." Ze stond op en klopte haar broek af. Enkele takjes en bladeren vielen er vanaf. Met een snelle blik onderzocht ze de jongen. Hij was toch wel een stuk groter dan haar. Meer dan tien centimeter sowieso. Ze was al enkele keren kleinere mannen tegen gekomen, maar de grootte van een persoon maakte haar echt vrij weinig uit. Ze kende van die vrouwen die compleet afknapte op iemand als deze kleiner is, hoe knap of lief hij ook is. En zo was Ebony niet. Nee, het maakte haar werkelijk helemaal niets uit. "Ebony," stelde ze zichzelf toen kalmpjes voor, hem koeltjes aankijkend. Opnieuw gleed er een ijskoude rilling over haar rug. Ze boog zich en pakte de riem van Chevy van de grond. "En dit is Chevy," stelde ze haar hond vervolgens ook nog voor, dit keer sprak ze met een kleine glimlach. Jep. Nog altijd was ze bijzonder blij met haar hond.

Give you the baddest nightmares

Onderwerp: Re: Hauntings and possessions do aug 13, 2015 2:58 am

Jason Parker
Monsters don't live under the bed, honey. Monsters live inside us

Toen hij eenmaal voor het meisje stond, waren haar ogen weer gesloten. Zodra ze ze opende waren ze ineens geel. Geen gewoon meisje dus. Al was dat hem meteen al opgevallen.
Goed, dat mooie weer gedeelte kwam er wel ietwat sarcastisch uit, al had hij dat niet zo bedoeld. Voor hem was het weer prachtig en de regen zorgde ervoor dat zijn lichaam lekker afkoelde.
"Was het werkelijk nodig om daarbij sarcasme te gebruiken?" Was het eerste wat ze zei terwijl een klein grijnsje zichtbaar was. Jason hield alleen kort zijn schouders op, verder niet op de vraag ingaand. "Maar inderdaad, het is geweldig weer." vervolgde ze. Vervolgens stond ze op en stonden ze tegenover elkaar. Het viel hem op dat ze een stuk kleiner was dan hij. Maar hijzelf was dan ook best wel lang. Tenminste, tegenover de meeste vrouwen. "Ebony," stelde ze zich kort voor, hem koeltjes aankijkend. "En dit is Chevy," Jason richtte zijn ogen kort op de hond naast haar om Ebony vervolgens weer aan te kijken. 'Jason,' stelde hij zich nu ook voor. 'En dit hier naast mij is Coda,' Zijn hand bewoog zich nu naar rechts terwijl hij deed alsof hij een schouder vastpakte. Een grijns stond op zijn gezicht. 'Alleen ik kan hem zien trouwens, maar het is wel zo beleefd om hem voor te stellen zodat je weet dat er nog iemand mee luistert,' Hij had gewoon even zin in een geintje. Kijken of ze dat wel kon hebben. Met een grote grijns keek hij haar aan, afwachtend naar wat haar reactie zou zijn terwijl zijn hand nog steeds rustte op zijn zojuist zelfverzonnen personage.

Onderwerp: Re: Hauntings and possessions do aug 13, 2015 4:31 am

I'll destroy your biggest dream, show how worthless you are

Toen er verder niet werd gereageerd op haar opmerking, besloot ze het ook maar te laten. Voor haar was dit alles behalve lekker weer, maar misschien vond hij dat anders. Ja, ze hield heel veel van water, maar regen haatte ze. Haar kleding werd dan zeiknat en het duurde altijd wel even voor ze thuis was. En voor ze thuis was kon ze ook geen warmere kleding aan trekken, want dat had ze natuurlijk niet bij. En buiten dat, waar zou ze het aan trekken? Nee, regen was niks voor haar. 'Jason,' stelde de jongen zichzelf voor. Ebony besloot de naam maar te onthouden. 'En dit hier naast mij is Coda,' ging hij toen verder, waarna hij in het niets greep. Wat? 'Alleen ik kan hem zien trouwens, maar het is wel zo beleefd om hem voor te stellen zodat je weet dat er nog iemand mee luistert,' een zucht verliet de neus van de demon en ze schudde kort haar hoofd. "Je was zeker wel de clown thuis?" reageerde ze na enkele seconden nadenken sarcastisch. Hey, ze had het nog bijna geloofd ook. Maar gelukkig was ze dan ook weer niet zo dom om te denken dat hij een onzichtbare wist-zij-veel-wat had. Kort keek ze naar haar grijze Stafford, welke nog altijd de jongen strak in de gaten hield. Ze rolde even met haar ogen, nog een keer nadenkend over zijn gigantisch grappige grap. Nee, niet leuk. "Dus, wat doe jij hier? Je bent hier niet om je onzichtbare Coda te laten zien, right?" vroeg ze eigenlijk best wel nieuwsgierig. Hey, als hij er nu toch al was konden ze beter gewoon een normaal gesprek voeren. Misschien had ze dat ook wel nodig. Zo sociaal aangelegd was ze nou ook weer niet. Nou ja, sociaal was ze wel maar haar probleem was dat ze bijna iedereen niet mocht. Of ze verpestte het gewoon met haar geïrriteerde gedrag, wat ook nog best vaak voor kwam. Dus ze kon het op z'n minst proberen.

Give you the baddest nightmares

Onderwerp: Re: Hauntings and possessions do aug 13, 2015 4:58 am

Jason Parker
Monsters don't live under the bed, honey. Monsters live inside us

Inmiddels had hij zijn arm weer laten zakken en hing deze nu gewoon langs zijn zij. "Je was zeker wel de clown thuis?" zei Ebony sarcastisch na zijn rare geintje. 'Jazeker,' antwoordde Jason terug met een grijns. Even was het stil en hij zag hoe het meisje tegenover hem kort rolde met haar ogen. Waarschijnlijk dacht ze tegen een gek aangelopen te zijn. Blijkbaar was de grap niet zo grappig. Ach, hij kon er tenminste zelf om lachen. "Dus, wat doe jij hier? Je bent hier niet om je onzichtbare Coda te laten zien, right?" vroeg ze toen. 'Nee, ik liep hier gewoon wat rond. Kijkend of ik de bliksem ergens goed kan zien,' vervolgde hij nu wat serieuzer. Bliksem was prachtig om naar te kijken. Hij richtte daarom ook kort zijn ogen op de lucht, wachtend tot er weer een flits te zien was. Helaas ging het zo snel dat hij de strook licht zelf niet naar beneden zag komen. Alles wat hij zag was een flits die door de hele lucht heen leek te schieten. Een klein glimlachje vormde zich bij het zien daarvan en vervolgens richtte hij zijn blik weer op Ebony. 'En wat doe jij hier?' vroeg hij toen ook met een nieuwsgierige ondertoon. Eigenlijk had hij weer een grapje willen maken maar ze leek daar en niet zoveel zin in hebben, en was het niet echt een leuk grapje voor op een begraafplaats...

Onderwerp: Re: Hauntings and possessions do aug 27, 2015 4:09 am

I'll destroy your biggest dream, show how worthless you are

De jongen zei dat hij inderdaad de clwon thuis was, waardoor ze knikte. Verklaarde een hele boel. Maar ze ging er verder niet op in. Niet nodig. Ze haalde haar hand door haar haren en verplaatste de haren voor haar schouder. Soms wist ze niet helemaal wat ze met haar haren moest doen. Hoe het moest zijn. Ze deed het vaak in een staart, maar hield ze ook af en toe los en vond dat bijzonder vervelend als het hard waaide, zoals nu. Ze pakte de riem van Chevy beter beet en schoof deze naar haar pols, om een elastiekje uit haar broekzak te halen. Snel maakte ze een vrij nette staart en keek ze weer naar de onbekende. 'Nee, ik liep hier gewoon wat rond. Kijkend of ik de bliksem ergens goed kan zien,' legde hij uit, op haar vraag wat ze hier deed. Ze knikte langzaam en keek nu ook omhoog, toen ze zag dat hij naar de grijze hemel keek. Flitsen schoten door de lucht. Het was mooi om te zien ja. "Ik kijk liever vanaf binnen naar de onweer, maar het is inderdaad mooi om te zien," merkte ze op, toen het weer even rustig was in de lucht. Druppels regen maakte haar kleding nog altijd nat, tot irritatie van de zwartharige. 'En wat doe jij hier?' vroeg Jason toen, met een duidelijke nieuwsgierige toon in zijn stem. "Ik zocht een persoon, die al best lang dood is. Ligt niet hier trouwens," beantwoordde ze zijn vraag rustig. Ze opende haar mond om nog wat te zeggen, maar dat was echt heel dom geweest om te zeggen. Ze had willen zeggen: Ik zoek iemand die dood is gegaan nadat ik stierf, dus ik weet niet precies waar ze ligt. Als ze dat had gezegd keek hij haar vast heel raar aan. Daarom besloot ze het maar anders te verwoorden. "Ik weet niet precies waar ze ligt, ik was ergens anders toen ze stierf en heb het dit jaar pas meegekregen," sprak ze daarom maar, vrij neutraal. Nog enkele lichtflitsen schoten door de lucht, gevolgd door luid gedonder waardoor Ebony licht schrok. Het was harder dan verwacht. Ze zuchtte kort en keek onbewust naar de bodem. Haar schoenen werden vies. Hé. Dat vond ze niet helemaal leuk. Ze wilde eigenlijk dit gebied wel uit, maar alles leek zo erg op elkaar dus dat werd best lastig. Daarom keek ze de jongen nu vrij onschuldig aan. "Ken jij dit gebied goed?" begon ze dus nog maar wat onduidelijk. Ze zou niet meteen vragen aan hem om haar hieruit te brengen. Dat was raar. Dus daarom begon ze maar subtiel. Als hij had gezien hoe erg ze dit weer haatte en dat ze het niet leuk vond dat haar schoenen vies waren, snapte hij vast wel dat ze eruit wilde, maar het gebied niet kende. En dan hoefde ze helemaal niets te vragen. Ze was ook zo slim.

- Sorry laat.

Give you the baddest nightmares

Onderwerp: Re: Hauntings and possessions vr aug 28, 2015 6:42 am

Jason Parker
Monsters don't live under the bed, honey. Monsters live inside us

"Ik kijk liever vanaf binnen naar de onweer, maar het is inderdaad mooi om te zien," antwoordde Ebony en Jason haalde kort zijn schouders op om aan te tonen dat het hem echt niks uitmaakte. Hij was gewoon een buitenmens. Hij had dan ook totaal geen problemen met het weer. Maar goed, hij leefde zowat in de buitenlucht en was amper thuis.
Vervolgens was het Jasons beurd om te vragen wat madame hier deed. "Ik zocht een persoon, die al best lang dood is. Ligt niet hier trouwens," beantwoordde ze zijn vraag. Vervolgens opende ze weer haar mond maar sloot deze daarna weer. Ze wilde nog iets zeggen, maar ze besloot het niet te doen. Natuurlijk wekte dat bij hem de nodige nieuwsgierigheid op. Ik weet niet precies waar ze ligt, ik was ergens anders toen ze stierf en heb het dit jaar pas meegekregen," vervolgde ze. Dat was waarschijnlijk niet hetgeen wat ze van plan was te vertellen. Niet dat hij zich moest bemoeien met haar zaken. 'Oh, dat is vervelend. Ik hoop dat je haar vind,' zei Jason eerlijk. Vervolgens schoten er een aantal flitsen door de lucht, gevolgd door de donder. Indrukwekkend hoe veel kabaal er vanaf kon komen. Hij zag dat het meisje voor hem licht schrok en een klein glimlachje verscheen op zijn gezicht. "Ken jij dit gebied goed?" vroeg ze hem toen. 'Ja, redelijk goed. Kent madame de weg niet?' sprak hij met een grijns. 'Ik ben een goeie gids dus ik kan je wel het gebied uit helpen,' Een knipoog volgde na de woorden. Wat was hij ook een charmeur.

Onderwerp: Re: Hauntings and possessions za aug 29, 2015 4:00 am

I'll destroy your biggest dream, show how worthless you are

Een beetje geïrriteerd staarde Ebony naar haar schoenen, welke ze dus echt nog niet lang had. Misschien net twee weken. En nu werden ze alweer vies. En ze waren echt heel duur geweest. Nou ja, niet héél duur, maar ook niet goedkoop. Nee, Ebony was er niet echt blij mee. 'Oh, dat is vervelend. Ik hoop dat je haar vind,' klonk de stem van Jason, waardoor ze weer opkeek. Ze een ietwat flauwe, waterige glimlach was te zien op haar gelaat. Ze wist eigenlijk niet eens of ze haar wel wilde vinden, maar iets in haar zei dat het goed was om eens in haar levens iets goeds te doen. "Bedankt," zei ze daarom ook maar vriendelijk, al was het vrij moeizaam om het vriendelijk te laten klinken. Ze was geïrriteerd door de regen en om haar stem geïrriteerd te laten klinken was véél makkelijker dan aardig zijn. Daarvoor moest ze geen moeite doen. 'Ja, redelijk goed. Kent madame de weg niet?' ging Jason verder, met een grijnsje. Ebony keek hem met een onschuldige blik aan. "Ik heb inderdaad echt géén idee," sprak ze en ze grinnikte even. Yep. Ze wist niet eens heel goed hoe ze aangekomen was op de plek waar ze heen wilde. Maar ook dat was niet in één keer gebeurt. Ze had het minstens aan vier personen moeten vragen. 'Ik ben een goeie gids dus ik kan je wel het gebied uit helpen,' ging de jongen toen verder waarna hij knipoogde. Ze negeerde zijn knipoog door meteen haar tas goed te pakken en de riem van Chevy goed beet te pakken. Zodra ze klaar was, keek ze hem met een glimlachje aan. "Wat fijn dan dat ik jou tegen gekomen ben, dan ben je vanaf nu mijn nieuwe gids," sprak ze luchtig, al keek ze na enkele seconden vrij serieus naar de jongen. Oh damn. Ze deed meteen haar tas open, zoekend naar een spiegeltje. Algauw had ze er een gevonden en keek ze erin. Vrijwel meteen legde ze het ook weer weg en keek ze weer wat opgeluchter naar hem. Ze had 'waterproof' make-up gekocht en opgedaan, maar had nooit gerekend op het feit dat het echt waterproof zou zijn. Wel dus. Dat vond ze nou wel echt geweldig aan deze tijd. "Oké, we kunnen gaan!" sprak ze met een vrij bevelende stem, al bedoelde ze het niet zo. Oké, wel een beetje. Ze vond het gewoon fijn als mensen naar haar luisterde. Ze wilde gewoon weg. Haar blik sprak dan ook duidelijk 'ik haat regen, mijn schoenen worden vies, mijn make-up is nu nog waterproof maar hoe lang nog?? en mijn haar wordt nat'.

Give you the baddest nightmares

Onderwerp: Re: Hauntings and possessions za aug 29, 2015 4:27 am

Jason Parker
Monsters don't live under the bed, honey. Monsters live inside us

Jason toonde korte medeleven met het meisje voor hem. Vervolgens was het wel duidelijk dat madame hier snel weg wilde. Ze keek al beteuterd naar haar schoenen die een beetje vies waren. Kort rolde de jongen met zijn ogen terwijl de grijns op zijn gezicht stond. Vrouwen ook, kleding leek soms nog belangrijker dan de rest in de wereld. "Ik heb inderdaad echt géén idee," antwoordde ze op zijn vraag met een onschuldige blik. Natuurlijk moest Jason even opscheppen over hoe een goeie gids hij was en hij keek haar afwachtend aan toen Ebony nog snel even de riem van Chevy vastpakte en haar tas dicht bij zich had. Klaar om te vertrekken dus. 'Mooie schoenen trouwens. Zou zonde zijn als die vies worden dus pas er maar goed op,' sprak Jason terwijl hij alvast door de regen begon te lopen. Ze had wel mooie schoenen, maar dat tweede zei hij om haar een beetje te plagen. Hij was ook zo een grapjas. En een charmeur. Waarom had hij in hemelsnaam nog geen vriendinnetje? Dat was toch wat meisjes altijd wilde? Daarbij was hij attractive als wist hij veel wat. Ach, meisjes zoeken kwam later wel. Eerst dit meisje thuisbrengen he. Hij was tenslotte ook een gentlemen. Al snel was hij weer gestopt toen hij zag dat Ebony niet achter hem aan was gekomen en nog steeds een paar meter terug stond. "Wat fijn dan dat ik jou tegen gekomen ben, dan ben je vanaf nu mijn nieuwe gids," sprak Ebony luchtig terwijl Jason even achter zich keek. 'Ach ja, wat zou je ook zonder mij moeten,' sprak hij met een grijns terwijl hij haar even aankeek en rustig afwachtte. Opeens deed ze haar tas open en viste er nog een spiegeltje uit. Even checkte het meisje of alles nog goed zat om vervolgens het spiegeltje weer terug te stoppen. "Oké, we kunnen gaan!" reageerde ze al kwam het er een beetje uit als een bevel. Ach, het zal wel. Hij zag het als een teken. 'Mooizo, want hoe langer we gaan checken of alles nog goed zit, hoe viezer je schoenen worden.' En met die woorden liep hij weer door.

Onderwerp: Re: Hauntings and possessions za aug 29, 2015 5:56 am

I'll destroy your biggest dream, show how worthless you are

'Mooie schoenen trouwens. Zou zonde zijn als die vies worden dus pas er maar goed op,' sprak Jason, waardoor Ebony naar haar schoenen keek. Jep, ze waren echt mooi. En duur! Dus ze moesten snel weg. "Bedankt! En ja inderdaad, dus we moeten snel weg," sprak ze, dit keer alweer een beetje bevelend. Misschien was dat gewoon haar toon als ze iets wilde. Want hey, zonder hem duurde het waarschijnlijk nog vier uur tot ze terug thuis was. En ze wilde graag naar huis. Dus hij moest een beetje opschieten, ~~ook al was het waarschijnlijk Ebony zelf die voor vertraging zorgde~~. 'Ach ja, wat zou je ook zonder mij moeten,' sprak de jongen toen met een grijnsje, waardoor Ebony haar wenkbrauw ophaalde. Haar mondhoeken gingen geamuseerd omhoog, al was het niet duidelijk of het een grijns of een glimlach was. Het was eerder een kruising ertussen. Ebony kennende toch wel meer een spottende grijns. "God, dan was ik waarschijnlijk nooit thuis aangekomen," sprak ze sarcastisch. Ja, dan was ze waarschijnlijk gaan lopen tot ze weer ontvang op haar telefoon had en Google maps gebruiken kon. 'Mooizo, want hoe langer we gaan checken of alles nog goed zit, hoe viezer je schoenen worden.' Ebony keek de jongen enigszins giftig aan, al was het niet echt zo bedoeld. Ze rolde kort met haar ogen en grinnikte daarna. "Mannen snappen het ook echt niet hé," begon ze, nadat ze achter hem aan begon te lopen. "Als je gezicht eruit ziet alsof je een zombie bent, kijken mensen toch niet meer naar je schoenen en aangezien die toch al vies zijn, kan beter één ding er slecht uit zien dan gelijk twee," legde ze hoofdschuddend uit, waarna ze naar Chevy keek. Deze liep vrolijk achter hun aan, happend naar de regen. Haar normaal witte poten waren inmiddels lichtbruin. Ebony opende haar tas lopend en pakte een pakje sigaretten eruit. "Damn.. Heb je een aansteker?" vroeg ze hem, gewoon omdat ze het makkelijker vond hem te vragen dan om door heel haar tas te zoeken. Waarschijnlijk was ze hem toch vergeten. "Wil je er trouwens ook een?" vroeg ze hem. Ja, zo aardig was ze dan wel.

Give you the baddest nightmares

Onderwerp: Re: Hauntings and possessions za aug 29, 2015 6:28 am

Jason Parker
Monsters don't live under the bed, honey. Monsters live inside us

"Bedankt! En ja inderdaad, dus we moeten snel weg," reageerde Ebony op het complimentje van Jason. Pff, snel weg. Anders was zij wel mooi degene die voor vertraging zorgde. Dat was dus gewoon de reden dat hij vrouwen niet snapte. Ze waren ook zo wispelturig. Ach, zonder hem kwam madame waarschijnlijk nergens. Dat zei hij trouwens gewoon hardop, al was het meer als een grapje bedoeld. Hij keek even achterom om haar reactie te pijlen en zag dat haar mondhoeken ietwat omhoog gingen. Of het nou een glimlach of een grijns was, was niet echt te zien. Maar het kon niks slechts zijn. Gelukkig kon ze zijn humor wel hebben. Beter, want anders was ze ook maar saai. "God, dan was ik waarschijnlijk nooitthuis aangekomen," zei ze sarcastisch en Jason grinnikte kort om haar reactie om vervolgens weer een opmerking over haar schoenen te maken. "Mannen snappen het ook echt niet hé," begon ze terwijl hij hoorde hoe haar voetstappen de grond achter hem raakte. Eindelijk, ze kwam in beweging. "Als je gezicht eruit ziet alsof je een zombie bent, kijken mensen toch niet meer naar je schoenen en aangezien die toch al vies zijn, kan beter één ding er slecht uit zien dan gelijk twee," vervolgde ze. Hij stopte even en keek haar aan alsof ze vreemd was. 'Maar je ziet er niet uit als een zombie, dus maakt het niet uit als je schoenen vies worden. Je gezicht ziet er alsnog goed uit.' Hij snapte helemaal niks van haar. Van vrouwen over het algemeen. Ach, wat maakte hem het uit. Het was leuk om hun reactie te zien als je ze aan het versieren was en dat was voor hem belangrijker dan het snappen van vrouwen. Daarbij zou hij een vrouw nooit begrijpen en was het een onmogelijke opgave.
Jason was maar weer doorgelopen en hoorde het antwoord vanzelf wel. Hij hoorde dat ze in haar tas rommelde en keek achterom. Ze toverde er een pakje sigaretten uit. "Damn.. Heb je een aansteker?" vroeg ze toen. Toevallig, had hij die ja. Puur omdat hij van vuur hield en vaak buiten was, was het altijd handig om een aansteker te hebben. Jason pakte het ding tevoorschijn. Het was van plastic, zoals je ze vaak in de supermarkt zag en kocht. Op de aansteker stond een wit-grijzige wolf die huilde richting de maan. "Wil je er trouwens ook een?" vroeg ze. Nou, wat lief dat ze haar sigaretten met hem wilde delen. 'Nee bedankt. Ben niet echt een roker.' antwoordde hij terwijl hij haar de aansteker overhandigde en wachtte tot ze eenmaal de sigaret had aangestoken.

Onderwerp: Re: Hauntings and possessions za aug 29, 2015 8:40 am

I'll destroy your biggest dream, show how worthless you are

Ebony had haar hele uitleg over waarom ze nog moest kijken waarom haar make-up goed zat uitgelegd, waarna hij reageerde. 'Maar je ziet er niet uit als een zombie, dus maakt het niet uit als je schoenen vies worden. Je gezicht ziet er alsnog goed uit.' Ze keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan nadat de woorden zijn mond verliet. "Ja maar ik kon niet weten zonder dat ik in de spiegel keek of ik er zo geweldig uit zag, dus het moest wel even snap je?" legde ze uit, waarna ze grinnikte. "Vrouwen zien gewoon veel dingen anders dan mannen," sprak ze daarna hoofdschuddend. Ja, ze snapte wel waarom vrouwen mannen soms verwarde, maar andersom was het ook zo. Sommigen zagen er echt super knap uit, maar dachten dan dat ze daarmee klaar waren. Vaak dachten ze dat innerlijk niets boeide, maar dat boeide Ebony vroeger zeker wel. Nu niet meer zo. Het boeide haar in het algemeen niet meer zo veel. Maar in elk geval was de zwartharige ook weleens verward geweest door mannen. Al was Ebony vroeger nogal snel verward. Ze keek kort opzij om uit haar gedachten wakker te worden.
'Nee bedankt. Ben niet echt een roker.' had Jason geantwoord. Ebony knikte langzaam. "Slim, nooit aan beginnen. Kost alleen geld," mompelde ze. Ja ach, zij deed het omdat ze dan echt aan niets anders dacht dan de sigaret en dan kalmeerde ze meestal meer. En langzaamaan werd het een kleine verslaving. Toen de jongen een aansteker tevoorschijn haalde, begon ze automatisch sneller te lopen. Ze kon natuurlijk de sigaret wel zelf aansteken, maar ze moest slim zijn en dat dus niet doen. Of naja, nu nog niet. Later als ze hieruit was kon ze doen wat ze wilde want dan had ze hem niet meer nodig. Of ze dat ook ging doen, wist ze niet. Waarom zou ze? Echt nut voor de wereld had het niet, om iemand bang te maken of juist boos of wat voor een emotie er ook zou komen als ze dat deed. Nee, ze deed nu gewoon slim en zorgde ervoor dat ze net op een mens leek. Toen ze uit haar gedachtegangen wakker werd, liep ze wat sneller naar hem toe om de aansteker te pakken. "Bedankt hé," sprak ze vrij vriendelijk, hoewel de uitdrukking op haar gelaat nog altijd vrij neutraal tot emotieloos leek. Ze stak de sigaret aan en ademde de rook in. Ze keek nog een keer naar de aansteker, voor ze hem terug gaf. "Fancy aansteker," sprak ze toen, waarna ze nog iets sneller ging lopen, zodat ze naast hem liep. "Dus aangezien je de weg hier kent, ben je hier gewoon vaak of ben je hier geboren?" vroeg ze hem, om een gesprek te beginnen. Nu ze toch niets beters te doen had, kon ze beter interesse tonen in iets.

Give you the baddest nightmares

Onderwerp: Re: Hauntings and possessions zo aug 30, 2015 2:22 am

Jason Parker
Monsters don't live under the bed, honey. Monsters live inside us

"Ja maar ik kon niet weten zonder dat ik in de spiegel keek of ik er zo geweldig uit zag, dus het moest wel even snap je?" legde ze uit. 'Oh, dus je gelooft me niet als ik zeg dat je er goed uitziet?' vroeg Jason. Natuurlijk kon ze dat wel aan hem vragen. Hij was goed in vrouwen bekeuren. Al zei hij het zelf. Vrouwen zien gewoon veel dingen anders dan mannen," grinnikte ze toen. Ze had helemaal gelijk. Vrouwen zagen echt heel veel dingen anders dan mannen.
Jason had haar zijn aansteker inmiddels overhandigd. "Slim, nooit aan beginnen. Kost alleen geld," zei Ebony nadat hij haar aanbod op een sigaret had afgeslagen. Hij had heus wel eens gerookt en kon ook zo weer stoppen als hij wilde. Soms had hij trek in een sigaret, soms niet. Zo had hij daar nu dus geen trek in. Bedankt hé," sprak ze vriendelijk. Ze stak de sigaret op en keek even naar de aansteker voor ze hem weer teruggaf. "Fancy aansteker," zei Ebony terwijl ze toen naast Jason liep. 'Thanks,' sprak hij terug terwijl hij het ding van haar aanpakte en terug in zijn broekzak stopte. "Dus aangezien je de weg hier kent, ben je hier gewoon vaak of ben je hier geboren?" vroeg ze hem. 'Ik kom hier gewoon vaak. Het is leuk om in het bos te zijn,' antwoordde hij terwijl hij zijn voetstappen over een paar boomwortels zette om niet te struikelen. 'Hoe zit het met jouw? Ben je meer een binnenmens of een buitenmens?' vroeg hij terwijl hij even naar het meisje naast hem keek.

kort en nogal flut sorreeh >.<

PROFIEL RPG SHEET